Στην παρούσα πιλοτική μελέτη, 10 γονείς παιδιών με νοητική καθυστέρηση εκφράσανε τις απόψεις τους για την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών τους και τις μελλοντικές τους ανάγκες...

Ελάχιστη γνώση έχουμε για τις στάσεις των μελών της Ελληνικής κοινωνίας απέναντι στα άτομα με νοητική στέρηση, και ειδικότερα για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Μια πιλοτική έρευνα λοιπόν πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, για να εντοπίσει τις στάσεις των εργοδοτών απέναντι στους εργαζόμενους με νοητική καθυστέρηση (ΝΣ). Η έρευνα βασίστηκε σ’ ένα δείγμα 20 εργοδοτών, 11 από τους οποίους είχαν προσλάβει άτομα με ειδικές ανάγκες. Οι εργοδότες ανέμεναν ότι οι εργαζόμενοι με νοητική στέρηση θα έδειχναν περισσότερη ικανοποίηση για τις συνθήκες εργασίας, θα ήταν περισσότερο ειλικρινείς, θα δούλευαν σκληρότερα και θα ήταν περισσότερο νομιμόφρονες σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους, αλλά θα είχαν μικρότερη παραγωγικότητα, μειωμένη ικανότητα μάθησης, αυξημένες ανάγκες επιτήρησης. Οι εργοδότες με εμπειρία συνεργασίας με άτομα με ειδικές ανάγκες, είχαν θετικότερες στάσεις από εκείνους τους εργοδότες που δεν είχαν τέτοια εμπειρία. Η θέληση των εργοδοτών να προσλάβουν έναν εργαζόμενο με ΝΣ φαίνεται να επηρεάζεται από: - Το Βαθμό υποστήριξης από τις κοινωνικές υπηρεσίες, - Τις κοινωνικές ικανότητες των εργαζομένων (να μην είναι επιθετικοί"), και - Να έχουν θέληση για εργασία και οι εργοδότες να γνωρίζουν προσωπικά τις οικογένειές τους. Τα αποτελέσματα αυτά είναι σύμφωνα με αποτελέσματα μελετών στην Αγγλία και την Αμερική. Υποστηρίζουν ότι τα εργαστήρια εκπαίδευσης ατόμων με ΝΣ θα πρέπει να δίνουν ίση σημασία στην ανάπτυξη και ενθάρρυνση των κοινωνικών τους δεξιοτήτων, όπως επίσης και στην εξασφάλιση ικανοποιητικής στήριξης των μελλοντικών εργοδοτών.

Η εν λόγω  μελέτη παρουσιάζει αναλυτικά τα κυριότερα θεωρητικά μοντέλα προσέγγισης της αναπηρίας,  την κριτική που έχουν δεχθεί, καθώς και τις  προτάσεις για την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό τους. Αναδεικνύει τη συμβολή του αναπηρικού κινήματος και της Κοινωνικής Εργασίας στη διαδικασία εξέλιξης της αντίληψης της αναπηρίας από μια  «ανωμαλία» και απόκλιση από το «φυσιολογικό» σε μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας  και από μια ατομική/ιδιωτική υπόθεση σε ένα δημόσιο «πρόβλημα» που πρέπει να αντιμετωπίσει συνολικά η κοινωνία.....