Το κείμενο που ακολουθεί αναλύει τις εφαρμογές της Συμβουλευτικής στις Ιατροκοινωνικές Υπηρεσίες, αποσαφηνίζοντας τον όρο “συμβουλευτική” σε σχέση με την Κοινωνική Εργασία. Διαφοροποιεί την μεθοδολογία της κοινωνικής εργασίας με άτομα, της συμβουλευτικής και της θεραπείας, όπως εφαρμόζεται από τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους ψυχολόγους και τους ψυχιάτρους. Η συμβουλευτική, όπως πρέπει να διενεργείται από τους κοινωνικούς λειτουργούς στις Ιατροκοινωνικές Υπηρεσίες, καλύπτει ποικιλία εφαρμογών στο ατομικό, οικογενειακό, ομαδικό, επαγγελματικό επίπεδο, με συγκεκριμένη μεθοδολογία και σε ποικιλία Ιατροκοινωνικών Οργανώσεων.

Η ρευστότητα στη δομή και τις λειτουργίες της οικογενείας στην Ευρώπη σήμερα, είναι ένα θέμα με ευρείες προεκτάσεις, που δύσκολα αναπτύσσεται σε μία διάλεξη, από ένα άτομο. Σ’ αυτή την παρουσίαση σήμερα, θα προσπαθήσω να επισημάνω τη σταδιακή μεταβατική πορεία ορισμένων οικογενειακών σχημάτων στην Ευρώπη, σε διαφορετικό χρόνο και τόπο. Θα επισημανθεί ιδιαίτερα ο μεταβατικός χαρακτήρας της σημερινής οικογενείας, με τις ενοποιητικές του δυνάμεις αλλά και τις διαφοροποιήσεις του, ανάλογα με τις γεωγραφικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές του διαστάσεις. Είναι δύσκολο να διατυπωθεί και να περιγράφει ένα “τυπικό οικογενειακό σχήμα” απόλυτα παραδεκτό και εφαρμόσιμο στην Ευρώπη σήμερα. Γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι, ο θεσμός της οικογένειας σήμερα, στην τωρινή του λειτουργικότητα και στους μελλοντικούς του προσανατολισμούς και αξίες, γίνεται όλο και περισσότερο ασαφής και αμφιλεγόμενος διερχόμενος από σοβαρές διαφοροποιήσεις. Κοινός στόχος των κοινωνικών επιστημόνων και ιδιαίτερα των κοινωνικών λειτουργών είναι η κατανόηση των σταδιακά μεταβαλλόμενων δομών και λειτουργιών της οικογένειας και συνεπώς, η μελέτη και διατύπωση μεθόδων και τεχνικών μέσα από ποικίλα θεωρητικά σχήματα, που αποσκοπούν στη διατήρηση και υποστήριξη του θεσμού, σε μια κοινωνία που αλλάζει

Η παρουσίασή μου αναφέρεται στους πρόσφυγες, μια ειδική ομάδα υψηλού κίνδυνου μεταναστών, εξαναγκασμένων να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για λόγους ανεξαρτήτως της θέλησής τους. Προσεγγίζεται με την περιγραφή των ειδικών αντίξοων χαρακτηριστικών του "πρόσφυγα" ως ατόμου και ως μέλους της πολιτισμικής του ομάδας σε μια ιδιαίτερη ευάλωτη και κρίσιμη ηλικία, την εφηβική. Επομένως το "διαπολιτισμικό τραύμα στην εφηβεία" εμπεριέχει τρεις μεταβλητές που θα εξετασθούν παράλληλα: την εξαναγκασμού φυγή από την πατρίδα, την μόνιμη ή μεταβατική εγκατάσταση στη χώρα υποδοχής με διαφορετική πολιτισμική υποδομή και ταυτότητα και την ψυχοδυναμική της εφηβικής ηλικίας.

H πολυπολιτισμική ευαισθητοποίηση και συμβουλευτική για τους επαγγελματίες Υγείας Πρόνοιας, αποτελεί προτεραιότητα στη σημερινή εποχή, λόγω των αυξημένων μεταναστευτικών ρευμάτων διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα. Στο κείμενο αυτό αναλύονται βασικές έννοιες, όπως «εθνότητα, φυλή, προκατάληψη, στερεότυπα», η υποκειμενική εμπειρία της ιδιότητας «του πρόσφυγα» και η δυναμική αλληλεπίδραση των μελών της κυρίαρχης κουλτούρας και των εθνοτικών ομάδων. O επαγγελματίας σε πολυπολιτισμικά πλαίσια θα πρέπει να περάσει ο ίδιος μέσα από διεργασίες αυτοεπίγνωσης της δικής του εθνικής ταυτότητας, των δικών του στάσεων και προκαταλήψεων, να γνωρίζει και να σέβεται την ιστορία, παράδοση, δομή και λειτουργία της κάθε εθνοτικής ομάδας, για να προσαρμόσει τις δεξιότητες συμβουλευτικής στην ιδιαιτερότητα του πολυπολιτισμικού πλαισίου.

Το ταμπού της αιμομιξίας η ενδογαμική αιμομικτική απαγόρευση ανατρέχει στις αρχέγονες ρίζες σχηματισμού των ανθρώπινων κοινωνιών. Η μελέτη του φαινομένου αποτέλεσε επίμαχο θέμα αναζητήσεων και υποθέσεων των κοινωνικών ανθρωπολόγων και άλλων κοινωνικών επιστημόνων, σε μια προσπάθεια κατανόησης της εξελικτικής μορφής της οικογένειας. Κατά τον Engels, η διαίρεση των μελών μίας φυλής σε συγγενείς διαφόρων κατηγοριών, από τους οποίους μερικούς μπορεί να παντρευτεί κανείς και άλλους όχι, αποτελεί τον άξονα της κοινωνικής οργάνωσης των περισσοτέρων πρωτόγονων λαών. Ο Morgan αναφέρει ότι τέσσερις διαδοχικές μορφές οικογένειας είχαν διαδεχθεί την αρχική αιμομικτική σχέση:

Το άρθρο αυτό παρουσιάζει κριτική ανάλυση μιας διμερούς συμφωνίας και ανταλλαγής φοιτητών μεταξύ του Τμήματος Εφαρμοσμένων Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Lancaster και του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Τ.Ε.Ι.) Αθήνας. Έμφαση δίνεται στις δυσκολίες και τα εμπόδια για Ευρωπαϊκές ανταλλαγές που προέρχονται από την οργάνωση της πρακτικής άσκησης και την αξιολόγηση φοιτητών στην Αγγλία και την Ουαλία. Παρουσιάζεται μια λεπτομερής ανάλυση των πρόσφατων αλλαγών στην εκπαίδευση της κοινωνικής εργασίας στην Αγγλία και Ουαλία, που οδήγησαν στην καθιέρωση αναγνωρισμένου πανεπιστημιακού πτυχίου το 2003. Συγχρόνως, σκιαγραφούνται οι βιογραφίες τεσσάρων φοιτητών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα ανταλλαγών Erasmus το 2005 και το 2006, επισημαίνοντας την ευρύτητα απόψεων και την επιθυμία τους για συμμετοχή στο πρόγραμμα.

Η κλινική εποπτεία αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές διεργασίες στο κλινικό έργο του επαγγελματία κοινωνικού λειτουργού, ψυχολόγου και συμβούλου. Είναι μια διαδραστική  διεργασία στην οποία η δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ επόπτη και εποπτευόμενου αποτελεί την κύρια συνιστώσα για το μαθησιακό κλίμα και αποτέλεσμα. Επόπτης και εποπτευόμενος εμπλέκονται σε μια ιδιάζουσα νοητική και συναισθηματική βιωματική εμπειρία με κοινό στόχο την επιθυμητή κλινική πράξη. Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται οι κυριότερες θεωρητικές προσεγγίσεις της εποπτείας και κλινικής εποπτείας, οι λειτουργίες, οι δεξιότητες και τα μοντέλα της κλινικής εποπτείας.