«Αν θες να μάθεις, τι βρίσκεται πίσω απ’ αυτά τα κρύα μάτια,πρέπει να διαπεράσεις αυτή τη μεταμφίεση» Στις σελίδες που ακολουθούν περιγράφεται η πορεία της «συνάντησης» ενός 15χρονου έφηβου που παρουσίασε αντικοινωνική συμπεριφορά με την κοινωνική λειτουργό. Με τον όρο «συνάντηση» εννοείται η δημιουργία συναισθηματικής επαφής (rapport). Η σχέση εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε μεταξύ τους βοήθησε το νεαρό έφηβο να εκφράσει το πρόβλημά του και να βγει από το αδιέξοδο που τον οδήγησαν οι εσωτερικές συγκρούσεις και η πίεση που ένοιωθε μέσα του.

Στη σημερινή εποχή που η μετακίνηση των ατόμων είναι συχνή και αποτελεί έναν πρακτικό τρόπο ζωής είναι αναπόφευκτο να δημιουργούνται πολυεθνικές και διαπολιτιστικές οικογένειες. Η παρουσίαση αυτή αφορά τα παιδιά των διαπολιτιστικών γονείς τους βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες. Τονίζει τις κοινωνικές, νομικές και ψυχολογικές δυσκολίες που απορρέουν από τις πολιτιστικές διαφορές και δίνει έμφαση στην προστασία των παιδιών αυτών μέσα από την “Διακήρυξη των δικαιωμάτων του παιδιού”.

Είναι γεγονός όχι οι διαπολιτισμικές οικογένειες διαφέρουν από τις μονοπολιτισμικές από πολλές απόψεις. Η διαφορετική γλώσσα, τα διαφορετικά ήθη και έθιμα, ο διαφορετικός τρόπος που μεγάλωσαν οι γονείς, η διαφορετική θρησκεία, η διαφορετική κουλτούρα που υπάρχει, είναι μερικά από τα στοιχεία που κάνουν τις διαπολιτισμικές οικογένειες να ξεχωρίζουν. Οι παράγοντες αυτοί μπορεί να είναι πηγή μεγάλης ικανοποίησης, εμπλουτισμού, τόσο συναισθηματικού όσο και πολιτισμικού για τα μέλη αυτών των οικογενειών. Και πράγματι Βλέπουμε πολλές τέτοιες οικογένειες να ζουν χωρίς προβλήματα, όπου ο ένας σύζυγος σέβεται τις διαφορές του άλλου, υπάρχει προσπάθεια κατανόησης και ένταξης στη διαφορετική κουλτούρα κ.λπ. Υπάρχουν από την άλλη μεριά, διαπολιτισμικές οικογένειες που αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Συνήθως τα προβλήματα αυτά αποδίδονται τόσο από την κοινωνία όσο και από το ίδιο το μικτό ζευγάρι, στις πολιτισμικές διαφορές. Δουλεύοντας όμως συμβουλευτικά μ’ αυτά τα ζευγάρια βλέπουμε ότι η πηγή της σύγκρουσης και της δυσαρμονίας δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η πολιτισμική διαφορά, αλλά άλλοι εσωτερικοί παράγοντες στον κάθε γονιό, και κυρίως στην δομή της προσωπικότητάς τους και οι λόγοι που διάλεξαν να φύγουν από τη χώρα τους. Σε στιγμές κρίσεις του ζευγαριού και της οικογένειας οι πολιτισμικές διαφορές παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, και λειτουργούν σαν μηχανισμοί άμυνας. Υπάρχει δηλ. λιγότερος ψυχικός πόνος για τα άτομα αν πιστεύουν ότι η πηγή της δυστυχίας τους προέρχεται από παράγοντες εξωτερικούς παρά από την δική τους συμμετοχή στο πρόβλημα.