Αγαπητοί αναγνώστες, Οι πάσης φύσεως «κρίσεις» που μπορεί να αντιμετωπίσουν άτομα, οικογένειες, κοινότητες και κράτη συνιστούν για τους επιστήμονες ειδικό πεδίο θεωρητικών προσεγγίσεων, ερευνητικών μελετών, δράσεων και τεχνικών παρέμβασης. Η εξειδίκευση στη διαχείριση κρίσεων προϋποθέτει εκπαίδευση, κατάρτιση και πρακτική εμπειρία με συγκεκριμένους στόχους. Τα άρθρα του τεύχους αυτού αναφέρονται σε καταστάσεις που δημιουργούν κρίσεις και στους τρόπους αντιμετώπισής τους. Η κοινωνική λειτουργός Άννα Μαμάη εξετάζει την εκπαίδευση και τον ρόλο των ειδικών ψυχικής υγείας στη διαχείριση κρίσεων, μαζικών καταστροφών και επειγουσών...

Περίληψη Η διαχείριση κρίσεων θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης των επαγγελματιών ψυχικής υγείας, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων και ψυχιάτρων, ώστε να αποκτήσουν τα κατάλληλα εφόδια θεωρίας και πρακτικής ως επαγγελματίες, προκειμένου να ανταποκριθούν στη διαχείριση του επείγοντος και των ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων της καταστροφής. Μέσω της επαρκούς κατάρτισης και εξειδίκευσης των επαγγελματιών, επιτυγχάνεται η αποτελεσματικότητα της παρέμβασής τους, η οριοθέτησα του ρόλου τους και η προστασία τους από πιθανή δευτερογενή θυματοποίησή τους.

Η έκταση τον φαινομένου της σχολικής βίας στην Ελλάδα, αν και δεν έχει πάρει ακόμα τις διαστάσεις που παρατηρούνται σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, αποτελεί ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο με αυξητικές τάσεις. Παράλληλα αυξάνεται και το ενδιαφέρον των σχετικών ερευνών τα τελευταία χρόνια, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα. Το φαινόμενο της βίας φαίνεται να απασχολεί ιδιαιτέρως τους ειδικούς, ιδίως τώρα που διανύεται μια περίοδος οικονομικής κρίσης, όπου οι παροχές προς το παιδί έχουν περικοπεί δραστικά, με άμεσες επιπτώσεις στο ψυχολογικά οικογενειακό κλίμα. Το σχολείο είναι ο κύριος τόπος εμπειριών βίας ενός παιδιού. Η σχολική...

Η παρούσα βιβλιογραφική μελέτη εστιάζει στο άγχος που βιώνει η οικογένεια τον παιδιού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρίες. Σημαντικός αριθμός ερευνών προσπάθησε να ερμηνεύσει την επίδραση του παιδιού με αναπηρία στην οικογένεια μέσα από ένα πρίσμα ψυχοπαθολογίας, χωρίς να δίνει την πρέπουσα σημασία στις μεταβλητές που οδηγούν σε θετική προσαρμογή του παιδιού και της οικογένειάς του. Ο στιγματισμός, η απομόνωση, το φορτίο της φροντίδας του παιδιού, η απογοήτευση και οι συναισθηματικές δυσκολίες θεωρήθηκαν ως μορφές χρόνιου άγχους που συνοδεύουν την παρουσία τον παιδιού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στην οικογένεια. Ωστόσο, τα...