Αγαπητοί αναγνώστες,
Οι πάσης φύσεως «κρίσεις» που μπορεί να αντιμετωπίσουν άτομα, οικογένειες, κοινότητες και κράτη συνιστούν για τους επιστήμονες ειδικό πεδίο θεωρητικών προσεγγίσεων, ερευνητικών μελετών, δράσεων και τεχνικών παρέμβασης. Η εξειδίκευση στη διαχείριση κρίσεων προϋποθέτει εκπαίδευση, κατάρτιση και πρακτική εμπειρία με συγκεκριμένους στόχους. Τα άρθρα του τεύχους αυτού αναφέρονται σε καταστάσεις που δημιουργούν κρίσεις και στους τρόπους αντιμετώπισής τους.
Η κοινωνική λειτουργός Άννα Μαμάη εξετάζει την εκπαίδευση και τον ρόλο των ειδικών ψυχικής υγείας στη διαχείριση κρίσεων, μαζικών καταστροφών και επειγουσών καταστάσεων. Αναλύει την έννοια της κρίσης, τα είδη των κρίσεων, τα χρονικά στάδια της εξέλιξης της κρίσης και τις συνέπειές της. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε μοντέλα και τεχνικές παρέμβασης καθώς και στον κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης στον οποίο εκτίθενται οι επαγγελματίες που χειρίζονται κρίσεις. Τέλος, η συγγραφέας παρουσιάζει τον σχεδίασμά που υπάρχει σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο για την αντιμετώπιση κρίσεων και μαζικών καταστροφών.

Η Βία και ο εκφοβισμός στο σχολείο δημιουργεί επαναλαμβανόμενες καταστάσεις κρίσης τόσο για το θύμα και το θύτη, όσο και για τις οικογένειες τους και το σχολικό περιβάλλον. Η εκπαιδευτικός Πέλη Γαλίτη παρουσιάζει στο άρθρο της το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού, τις αιτίες, τις μορφές εκδήλωσής του, το προφίλ του θύτη και του θύματος και τα χαρακτηριστικά των οικογενειών τους. Παραθέτει στατιστικά στοιχεία από έρευνες για το πρόβλημα του εκφοβισμού στα ελληνικά σχολεία. Επικεντρώνεται σε μεθόδους αντιμετώπισης που αφορούν στο σχολικό κλίμα, στις αντιλήψεις και αντιδράσεις των διδασκόντων και γενικά στον ρόλο του εκπαιδευτικού. Η συγγραφέας καταλήγει με προτάσεις για πρόληψη.

Η γέννηση και η παρουσία ενός παιδιού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρία σε μια οικογένεια είναι δυνητικά πηγή οικογενειακού άγχους και κατ’ επέκτασιν κρίσης. Το θέμα αυτό εξετάζει στο άρθρο της η παιδαγωγός Θάλεια Χατζηγιάννoγλου, μέσα από βιβλιογραφική παρουσίαση, εστιάζοντας στην έννοια, στις πηγές και στα μοντέλα μελέτης του οικογενειακού άγχους σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Παρουσιάζοντας τρόπους αντιμετώπισης του οικογενειακού άγχους τόσο από εξωτερικές πηγές στήριξης όσο και κυρίως από την ίδια την οικογένεια, η συγγραφέας επιλέγει να τονίσει την υιοθέτηση από τους γονείς επιτυχημένων στρατηγικών προσαρμογής στη νέα κατάσταση οι οποίες οδηγούν σε καλές οικογενειακές σχέσεις και λειτουργούν θετικά για το παιδί τους.
Τέλος, σχετικά με τη θεματολογία των ανωτέρω άρθρων είναι το Βιβλίο της καθηγήτριας Α. Βεργέτη με θέμα την Κοινωνική Εργασία με Οικογένειες σε Κρίση και το βιβλίο του καθηγητή William Lee Heward Παιδιά με Ειδικές Ανάγκες. Μία Εισαγωγή στην Ειδική Εκπαίδευση.
Η Συντακτική Επιτροπή