Αγαπητοί Αναγνώστες, Πρωτοπορία στη μελέτη και έρευνα των συγχρόνων κοινωνικών θεμάτων και επιστημονικών όρων που διαμορφώνονται με την εξέλιξη των Κοινωνικών Επιστημών, αποτελεί το Τρίτο τεύχος της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ του έτους 2000. Στις πρώτες σελίδες δημοσιεύουμε τη μελέτη του Βασιλείου Κ. Βουϊδάσκη για τον Ελεύθερο Χρόνο. Τον ελεύθερο χρόνο σαν ένα σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό μέγεθος το οποίο βρίσκεται σε διαφορετική σχέση με την εργασία. Εξετάζονται οι κοινωνικο-ιστορικές προϋποθέσεις οι οποίες οδήγησαν στο γεγονός ότι ο ελεύθερος χρόνος αποτελεί σήμερα ένα σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό δικαίωμα και η σχέση του με την πρόκληση...

Στη σύγχρονη κοινωνιολογική ερευνά ο ελεύθερος χρόνος θεωρείται ως ένα σημαντικό κοινωνικό μέγεθος, το οποίο βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση με την εργασία. Σε αυτή τη μελέτη, μετά την προσπάθεια της εννοιολογικής του προσέγγισης, εξετάζονται οι κοινωνικο-ιστορικές προϋποθέσεις, οι οποίες οδήγησαν στο γεγονός ότι ο ελεύθερος χρόνος αποτελεί σήμερα ένα σημαντικό κοινωνικοοικονομικό δικαίωμα. Αναζητούνται επίσης οι προϋποθέσεις της σύνδεσης του ελεύθερου χρόνου με την πρόκληση επιθετικής συμπεριφοράς και κοινωνικής βίας.

Η παρουσίαση αυτή αφορά στην κριτική αξιολόγηση ενός project ομαδικής θεραπευτικής προσέγγισης με ανηλίκους δράστες σεξουαλικής παρενόχλησης στην Βόρεια Αγγλία. Επιχειρεί να αναλύσει δεδομένα (data) που πηγάζουν από έρευνα που έγινε κατά η χρονική διάρκεια δεκαοκτώ μηνών, ακολουθώντας τη συμμετοχική και συμβουλευτική παρατήρηση (Participant Advising Observation/ΡΑΟ), ως μέθοδο συλλογής δεδομένων. Η ανάλυση που ακολουθεί είναι «ποιοτική» και εστιάζει στις θεραπευτικές τεχνικές που ακολουθούνται παράλληλα με συναντήσεις θεραπείας οικογένειας και την ομαδική προσέγγιση. Δεν αναφέρεται αναλυτικά σε λεπτά προς λεπτό ανάλυσης των τεχνικών που ακολουθήθηκαν....

Στην παρούσα εργασία προσεγγίζονται θεωρητικά οι έννοιες του Ρόλου και της Κοινωνικής Προσαρμογής· εξετάζεται, θεωρητικά και λειτουργικά, η ψυχοθεραπευτική μέθοδος του Ψυχοδράματος στην Κλασική και, κυρίως, την Ομαδικο-αναλυτική εκδοχή του και, τέλος, μελετάται η εφαρμογή του ρόλου κατά την ψυχοδραματική διαδικασία και ο τρόπος με τον οποίο συμβάλλει στην κοινωνική προσαρμογή.

Αναμφισβήτητα η ανάπτυξη μιας προβληματικής γύρω από την εκδήλωση φαινομένων βίας και η ιδιαίτερη έκφρασή τους απέναντι σε ευάλωτες κατηγορίες πληθυσμού, όπως είναι τα παιδιά, οδηγεί στην προβολή ενός σοβαρού ζητήματος της παιδικής ηλικίας και των κοινωνικών αντιλήψεων που την περιβάλλουν και την επηρεάζουν. Η προβληματική αυτή, όσον αφορά στη χρήση βίας ως μορφή πειθαρχίας στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, διαπερνά την κοινωνική αποδοχή και την πολιτιστική της νομιμότητα. Η σωματική τιμωρία, ως μέθοδος διαπαιδαγώγησης του παιδιού θα πρέπει να εξεταστεί μέσα από την έρευνα για την αξιολόγηση της σημερινής πραγματικότητας αλλά και μέσα από το...

Εισαγωγική σύνοψη Από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο έως σήμερα, το «στίγμα» ως έννοια σηματοδοτεί την κατάδειξη μιας ιδιαιτερότητας ή διαφορετικότητας που φέρει ένα άτομο σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνικής ομάδας που ανήκει. Η εν λόγω έννοια συνοδεύονταν πάντοτε από τον κοινωνικό στιγματισμό, ως διαπόμπευση και ως ποινή. Ακόμη όμως και εάν εκφράζεται ως «ανοχή της διαφορετικότητας», το ξεχωριστό συνεχίζει να συγκρούεται με το κοινωνικά φυσιολογικό στη δήθεν απολυτότητά τους. Οι άνθρωποι έτσι επαγγέλλονται ή επιθυμούν τον σεβασμό της διαφορετικότητάς τους, χωρίς όμως να το έχουν καταφέρει. Αν δεχθούμε ωστόσο την ισόρροπη...