Στην παρούσα εργασία προσεγγίζονται θεωρητικά οι έννοιες του Ρόλου και της Κοινωνικής Προσαρμογής· εξετάζεται, θεωρητικά και λειτουργικά, η ψυχοθεραπευτική μέθοδος του Ψυχοδράματος στην Κλασική και, κυρίως, την Ομαδικο-αναλυτική εκδοχή του και, τέλος, μελετάται η εφαρμογή του ρόλου κατά την ψυχοδραματική διαδικασία και ο τρόπος με τον οποίο συμβάλλει στην κοινωνική προσαρμογή.

Θεωρητική προσέγγιση
Το ψυχόδραμα, στην κλασική, και, κυρίως, την Ομαδικοαναλυτική εκδοχή του, αποτελεί μια σημαντική ψυχοθεραπευτική μέθοδο, η οποία συμβάλλει στην ομαλή κοινωνική προσαρμογή του ατόμου- ιδιαίτερη αξία αποδίδεται, κατά την ψυχοδραματική διαδικασία, στην αξιοποίηση του «ρόλου» και τη συμβολή του στο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Το Ψυχόδραμα ορίζεται, από τον εμπνευστή του Jacob Levy Moreno, ως «Μια ψυχοθεραπευτική μέθοδος, η οποία εφαρμόζεται κατά κύριο λόγο σε ομαδικό πλαίσιο και βασίζεται περισσότερο στη δραματική αναπαράσταση των ψυχολογικών συγκρούσεων του ατόμου, παρά στη λεκτική αναφορά τους». (Moreno, J. L. 1946).