Η Κοινωνική Εργασία με ηλικιωμένους στο Νοσοκομείο αποκαλύπτει ένα φάσμα συσσωρευμένων προβλημάτων, μακροχρόνιων πολλές φορές αλλά και πρόσφατων, που μπορούν να θεωρηθούν δείκτες οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών μεταβολών από τους οποίους διαφαίνεται η ετοιμότητα του συστήματος να αντιδράσει θετικά, αρνητικά ή με απάθεια σε αιφνίδιες εξωτερικές επιδράσεις που προορίζονται να τροποποιήσουν το ρυθμό και τη συνοχή του. Η λειτουργία κοινωνικών θεσμών καθιστά το σύστημα ευέλικτο και ανθεκτικό. Η έλλειψή τους προκαλεί ρήγματα και δημιουργεί χάος.

Μέσα από το συγκεκριμένο πρόβλημα του ηλικιωμένου ατόμου, την αρρώστια ή το ατύχημα, σκιαγραφείται η σχέση του ατόμου με τα μέλη της οικογένειάς του, τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο αλλά και η μέριμνα της πολιτείας. Έτσι, ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο παρατήρησης, προβληματισμού και παρεμβάσεων για τροποποίηση συμπεριφοράς, όταν το ίδιο το σύστημα (η οικογένεια) το επιτρέπει. Η κοινωνική εργασία στο ερευνητικό αυτό πεδίο εκπληρώνει μια από τις δυναμικές της μορφές.