Από την πρώτη πρακτική τους εμπλοκή με το αντικείμενο τους, έως και την ώριμη επαγγελματική τους σταδιοδρομία, οι επαγγελματίες στην κοινωνική εργασία ασχολούνται, σε καθημερινή δάση, με μια σειρά προβλημάτων που έχουν βαθύ αντίκτυπο στον ανθρώπινο ψυχισμό, όπως οι σωματικές ασθένειες, οι ψυχικές διαταραχές και η ζωή σε συνθήκες υλικής ή ψυχολογικής στέρησης.

Μέχρι στιγμής, το θέμα των συναισθηματικών αντιδράσεων των επαγγελματιών που εργάζονται στη διαχείριση παρόμοιων καταστάσεων, έχει κατά κύριο λόγο αντιμετωπιστεί ως ζήτημα της ατομικής ψυχολογίας, που αφορά στην ανεύρεση μιας προσωπικής συναισθηματικής ισορροπίας μέσα στον επαγγελματικό ρόλο, παραγνωρίζοντας την επιρροή των θεσμοποιημένων αμυνών, ασυνείδητων συλλογικών διαδικασιών που συχνά παρεμποδίζουν την ανάπτυξη συναισθηματικής νοημοσύνης στον χώρο εργασίας. Η παρούσα εργασία συνοψίζει τα βασικότερα ευρήματα πιλοτικής μελέτης πάνω στα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουν οι εκπαιδευόμενοι κοινωνικοί λειτουργοί που έρχονται σε πρώτη επαφή με τα επαγγελματικά τους πλαίσια και τις αρχικές προσπάθειές τους να διαχειριστούν αυτά τα συναισθήματα. Σε αυτή τη βάση, επισημαίνεται η αναγκαιότητα εκπαίδευσης των κοινωνικών λειτουργών στον εντοπισμό της συναισθηματικής δυναμικής των επαγγελματικών τους ομάδων, για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των δυσάρεστων συναισθημάτων και την υιοθέτηση ευέλικτων πρακτικών εργασίας.