Η πολύχρονη λειτουργία των Κέντρων Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων (Κ.Α.Π.Η.) που ξεκίνησε ουσιαστικά με το Προεδρικό Διάταγμα 410/1995 «Περί συστάσεως των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου» με σκοπό πολύπλευρο και καινοτόμο, πρόσφερε ουσιαστικές υπηρεσίες ιατρικές και κοινωνικές στα ηλικιωμένα μέλη τους. Αλλά ο τομέας της επιμόρφωσης και εκπαίδευσης των ηλικιωμένων, αν και προβλέπεται ως παροχή υπηρεσιών, παρέμεινε χωρίς οργάνωση, ελλιπής, αποσπασματικός, σχεδόν ανύπαρκτος, αφού οργανωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα τόσο από τα Κ.Α.Π.Η. όσο και από εκπαιδευτικούς φορείς που ασχολούνται με την εκπαίδευση ενηλίκων δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ.

Η παρούσα έρευνα είχε σκοπό να εντοπίσει και να καταγράψει αντιλήψεις και στάσεις 200 ηλικιωμένων μελών του Κ.Α.Π.Η. του Δήμου Κρουσώνα στο Νομό Ηρακλείου Κρήτης, οι οποίες πιθανότατα αντικατοπτρίζουν γενικότερα τις απόψεις των ηλικιωμένων απέναντι στην εκπαίδευση και επιμόρφωσή τους καθώς και στην απόκτηση δεξιοτήτων.

Τα αποτελέσματα της έρευνας οδήγησαν στο γενικό συμπέρασμα ότι οι ηλικιωμένοι χρειάζονται επιμόρφωση και εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια, Κ.Ε.Κ., Τριτοβάθμια), ενώ είναι απαραίτητη η συνεργασία όλων των αρμόδιων φορέων εκπαίδευσης ενηλίκων με σκοπό να εκπονηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα αφορά την επιμόρφωση και εκπαίδευση των ηλικιωμένων μελών των Κ.Α.Π.Η.