Η έννοια της ενσυναίσθησης (empathy), όπως περιγράφεται από την πελατοκεντρική προσέγγιση του Carl Rogers και μεταφέρεται στη συμβουλευτική ψυχολογία, αποτελεί μια προ οπτική που αφορά άμεσα τον κοινωνικό λειτουργό, καθώς του επιτρέπει να προσεγγίσει αποτελεσματικά τα άτομα με τα οποία εμπλέκεται στο χώρο εργασίας του. H αποδοχή της διαφορετικότητας και η ικανότητα ακρόασης των άλλων αποτελούν σημαντικές προϋποθέσεις μιας ενσυναισθητικής προσέγγισης. Ωστόσο, όπως δείχνει η πιλοτική διερεύνηση των πεποιθήσεων των σπουδαστών κοινωνικής εργασίας σχετικά με την έννοια της ενσυναίσθησης, συχνά η έννοια αυτή γίνεται αντιληπή ως μέρος μιας «ουτοπικής θεωρίας», με αποθαρρυντικές συνέπειες ως προς τη δυνατότητα άσκησης των αντίστοιχων δεξιοτήτων. Στην παρούσα εργασία επισημαίνεται τόσο η σημασία, όσο και ο εφικτός χαρακτήρας της ενσυναίσθησης, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης και της εργασίας των κοινωνικών λειτουργών.