Φίλοι αναγνώστες, Με το τεύχος αυτό συμπληρώνονται 2χρόνια από την έκδοση του Περιοδικού «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ» Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών. Πιστεύουμε πως η κυκλοφορία του Περιοδικού βοήθησε στη δημιουργία ενός προβληματισμού στο χώρο των Κοινωνικών Επιστημών και της Κοινωνικής Πολιτικής. Ξεπερνώντας συχνά τις οικονομικές δυσκολίες καταφέραμε να διατηρήσουμε το υψηλό επίπεδο του Περιοδικού. Μοναδική βοήθεια για την έκδοσή του είναι οι αναγνώστες του. Ελπίζουμε πως με τη βοήθεια των αναγνωστών - συνδρομητών που αποτελούν τη μοναδική του δύναμη θα γίνει δυνατή η συνέχεια της έκδοσης. Παρακαλούμε να έχουμε και τη δική σας...

Εισαγωγή Σύμφωνα με τον ορισμό της UNESCO, όπως διαμορφώθηκε στη γενική συνδιάσκεψη του ’78, αναλφάβητο είναι το άτομο που δεν έχει αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις και ικανότητες για την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων για τις οποίες η γνώση της ανάγνωσης, της γραφής και της αριθμητικής είναι απαραίτητες, ώστε να μπορεί να αναλάβει με αποτελεσματικότητα ένα ρόλο μέσα στην κοινότητα και να συμμετέχει ενεργά στη ζωή της χώρας του. Διακρίνονται δύο κατηγορίες αναλφάβητων: α) οι οργανικά αναλφάβητοι, εκείνοι δηλ. που δε διδάχτηκαν ποτέ γραφή και ανάγνωση, και β) οι λειτουργικά αναλφάβητοι, εκείνοι που διδάχτηκαν γραφή και ανάγνωση αλλά στη συνέχεια...

Κοινωνική πολιτική και αλλαγή Η χάραξη και εφαρμογή δημόσιας κοινωνικής πολιτικής δεν είναι μόνο δέμα που απασχολεί το στενό κύκλο ειδικών τεχνικών επιστημόνων, νομοθετών, πολιτικών και διοικητικών, αντίθετα ενδιαφέρει ζωτικά, άμεσα το ευρύτερο κοινό, την ποιότητα ζωής και ευημερίας όλων των πολιτών. Στις σύγχρονες κοινωνίες, η κρατική κοινωνική πολιτική καθορίζει πολλές από τις βασικές συνθήκες επιβίωσης και ανάπτυξης του ατόμου: την ευκαιρία ικανοποιητικής απασχόλησης, ανεκτό όριο εισοδήματος, ιατρική περίθαλψη, διατροφή, παιδεία, κοινωνική δύναμη, πλούτο, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Προκαλεί όμως και πολλές από τις παραμέτρους που...

Στην Πάτρα ήλθα για να υποστηρίξω την προβληματική στο θέμα που μου ορίσατε να αναπτύξω. Αποψινός σκοπός μας θα πρέπει να είναι μια ελεύθερη διαλεκτική στο θέμα κι όχι ασφαλώς μια «από έδρας διδασκαλία». Βασιζόμενη λοιπόν στην κλινική πείρα που θεωρώ πραγματικά αληθινή, σαν εμπειρογνώμων, θα υποστηρίξω ότι δεν μας χρειάζονται κατηγοριοποιήσεις, ή όποια τελοσπάντων «διαγνωστικά πρότυπα», αφού η κατανόηση των δυναμικών μιας οικογένειας σαν θεματολογία που απασχολεί τους Κοινωνικούς Λειτουργούς, δεν πρέπει να προσκολληθεί στη μια ή άλλη θεωρητική άποψη, και ότι, μπορεί να κριθεί ενδεχόμενο μεθοδολογικό λάθος η κατηγοριοποίηση της...

Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για εμπειρία δουλειάς χωρίς να κινδυνεύει να παρασυρθεί από μια προσωπική και συχνά συναισθηματική θεώρηση. Πολύ περισσότερο όταν ασκεί επαγγέλματα των εφαρμοσμένων Κοινωνικών Επιστημών, όπως είναι η Κοινωνική Εργασία, και έχει μια άποψη για τα κοινωνικά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει. Ωστόσο, μια πρώτη καταγραφή της εμπειρίας, έστω και με τον παραπάνω κίνδυνο, είναι νομίζω απαραίτητη γιατί δίνει την δυνατότητα για ενημέρωση, για συζήτηση, για ανταλλαγή πείρας, έτσι ώστε, συλλογικά να γίνει η επεξεργασία σε ζητήματα που εν τέλει δεν αφορούν μερικούς επαγγελματίες ούτε καν τον κλάδο ολόκληρο μόνο, αλλά...