Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζονται όψεις του τρέχοντος προβληματισμού για το γνωσιοθεωρητικό και μεθοδολογικό προσανατολισμό της κοινωνικής εργασίας μέσα από τη διαμάχη μοντέρνου - μεταμοντέρνου, η οποία εγκολπώθηκε στις συζητήσεις και τις θεματικές της κοινωνικής εργασίας στίς τελευταίες δεκαετίες. Στο κείμενο εξετάζεται μέσα από ένα ιστορικοερμηνευτικό πρίσμα η ανέλιξη της κοινωνικής εργασίας κάτω από τις επιδράσεις της νεωτερικής σκέψης σε συνδυασμό με την εξάπλωση του λόγου των ανθρωπιστικών επιστημών και μιας νέας “βιο-πολιτικής" που φιλοδοξούσε να ρυθμίσει ζητήματα των πληθυσμών. Το φιλόδοξο σχέδιο της νεωτερικής σκέψης που εκφράστηκε με το πρόγραμμα της γενικής και διαμεθοδικής κοινωνικής εργασίας ακολούθησε το σχετικιστικό παράδειγμα της μεταμοντέρνας θεώρησης που πρότεινε τον κατακερματισμό των πρακτικών και τον πλουραλισμό των μεθόδων της κοινωνικής εργασίας. Το κείμενο εστιάζεται στις αμφισβητούμενες θέσεις αυτού του μοντέλου για να συνδέσει τις θεωρίες της κοινωνικής εργασίας με τις συζητήσεις που διεξάγονται στο ευρύτερο πεδίο των κοινωνικών επιστημών και να ανοίξει ένα διάλογο για την εξέλιξη της κοινωνικής εργασίας στις συνθήκες της μετανεωτερικής κοινωνίας.