Ένα ερώτημα που απασχολεί όλο και πιο συχνά τους ειδικούς τα τελευταία χρόνια είναι: να λέγεται η αλήθεια στον άρρωστο με καρκίνο ή όχι;
Οι τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος που προτείνονται είναι τρεις: 1ος) Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να γνωστοποιείται στον καρκινοπαθή η αρρώστια του. Κατά συνέπεια οι πληροφορίες που πρέπει να δίνονται στον άρρωστο σχετικά με τη διάγνωση της αρρώστιας, την θεραπεία και την πρόγνωση του, πρέπει να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. 2ος) Όλοι οι καρκινοπαθείς ανεξαιρέτως πρέπει να γνωρίζουν την αρρώστια τους και κάθε λεπτομέρεια που σχετίζεται με αυτή. 3ος) Η έκταση της ενημέρωσης και ο τρόπος να γίνεται κατά περίπτωση (2, σελ. 12-19).

Ο δικός μας σκοπός δεν είναι να αποφασίσουμε και να αποδείξουμε ποιος τρόπος είναι ο σωστός και ο εγκεκριμένος αλλά να καταλάβουμε τι συμβαίνει και τι σημαίνει κάθε ένας από τους πιο πάνω τρόπους. Και αυτό θα γίνει μέσα από τη συστημική προσέγγιση.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης ιατρικής είναι ότι αποφεύγει κάθε φιλοσοφική και υπαρξιακή προέκταση σε σχέση με την οπωσδήποτε σοβαρή αρρώστια. Είναι μια ακόμα συνέπεια της αναλυτικής σκέψης (του καρτεσιανού διαχωρισμού) που ανάγκασε τους γιατρούς να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στις φυσικές όψεις της υγείας. Το ερώτημα τι είναι υγεία δεν τίθεται κατά κανόνα υπό ερώτηση στις ιατρικές σχολές και θεωρείται φιλοσοφικό ερώτημα, κατά συνέπεια έξω από το χώρο της ιατρικής. Επιπλέον, η ιατρική παρουσιάζεται σαν υποτιθέμενη αντικειμενική επιστήμη που δεν ασχολείται με ηθικές κρίσεις και απόψεις.