Ο χώρος της Αιμοδοσίας είναι ένας χώρος ξεχωριστός. Αποτελεί ίσως μοναδικό παράδειγμα επιστημονικού τομέα που Βασίζεται εξ ολοκλήρου στην προσφορά του ανθρώπου στον συνάνθρωπο. Τιμώμενο πρόσωπο της Αιμοδοσίας είναι ο Εθελοντής Αιμοδότης, που συστηματικά και αθόρυβα δίνει το ανθρωπιστικό του παρόν ανάμεσα στα αναρίθμητα μηνύματα καταναλωτισμού και αδιαφορίας που καθημερινά μας βομβαρδίζουν.
Ο κώδικας ηθικής (code of ethics) της Αιμοδοσίας Βασίζεται κατ’ αρχήν σε ένα σύστημα διπολικό: προστασία του δότη και προστασία του δέκτη. Η ραγδαία επιστημονική πρόοδος παρέχει τις τεχνικές δυνατότητες τήρησης της θεμελιώδους αυτής αρχής της Αιμοδοσίας: ο εξειδικευμένος και διεξοδικός εργαστηριακός έλεγχος του αίματος και των παραγωγών του, οι σύγχρονες τεχνικές συντήρησης και τα νεώτερα δεδομένα θεραπευτικής επιλογής εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του προσφερόμενου δώρου ζωής. Σ’ αυτό συμβάλλουν αποφασιστικά η λεπτομερής λήψη ιστορικού των αιμοδοτών με στόχο τον αποκλεισμό των ακαταλλήλων, αλλά και η ενημέρωση και ευαισθητοποίησή τους σε θέματα αυτο-αποκλεισμού (self-exclusion). Στο χώρο της Αιμοδοσίας έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε μάρτυρες της συνύπαρξης αυστηρά επιστημονικών διαδικασιών με το αίσθημα προσωπικής ευθύνης κάθε αιμοδότη χωριστά.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το έργο της Αιμοδοσίας είναι θεμελιωμένο πάνω σε πολύ λεπτές και ευαίσθητες ισορροπίες μεταξύ αλληλοσυνδεόμενων παραγόντων, που είναι αφ’ ενός μεν η επιστημονική εξέλιξη (γνωστικός παράγοντας), αφ’ ετέρου δε το ανθρώπινο στοιχείο (ψυχοκοινωνικός παράγοντας). Το φαινόμενο της Εθελοντικής Αιμοδοσίας έχει ποικίλες ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις, που είναι ανάγκη να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Πίσω από την επιλογή του ατόμου να γίνει ή να μην γίνει εθελοντής αιμοδότης, υπάρχει ένα πλέγμα πεποιθήσεων, αντιδράσεων, πιθανών φόβων, αναστολών, άγνοιας ή και παραπληροφόρησης. Για παράδειγμα, ενώ είναι σε όλους λίγο - πολύ γνωστό, ότι η χώρα μας δεν είναι ακόμη αυτάρκης σε αίμα και παράγωγα, πολλοί εξακολουθούν να διστάζουν να γίνουν εθελοντές αιμοδότες.