'Όταν η κοινωνία αρνείται στους δεκαεπτάχρονους ευκαιρίες και περιθωριοποιεί τους εξηνταπεντά-χρονους με Βάση ένα αυστηρό κριτήριο ηλικίας, καταλήγουμε σε εκείνο που ο Ρόμπτερτ Μπάτλερ
[3], Δ/ντής του Αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Γηρατειών είχε από παλιά χαρακτηρίσει σαν “ηλικισμό”. Η μορφή αυτή διάκρισης είναι με τον τρόπο της το ίδιο επικίνδυνη και αυθαίρετη με το ρατσισμό.

Η χρονολογική ηλικία επηρεάζει κατ’ αρχήν σημαντικά τη ζωή μας προκαλώντας Βιολογικές μεταβολές, δεν είναι όμως καθοριστική. Έτσι το φαινόμενο του “ηλικισμού” μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα.

Η κοινωνία εκτός από τη μέθοδο ταξινόμησης των ανθρώπων κατά ηλικίες, διαθέτει και άλλη μέθοδο που στηρίζεται περισσότερο στη θέση που κατέχει το άτομο στην Κοινωνία. Και οι δύο διακρίσεις προκαλούν χαρακτηριστικές συμπεριφορές στα άτομα όπως ακριβώς και η μεταβολή της ηλικίας.

Οι κανόνες συμπεριφοράς είναι διαφορετικοί για κάθε Βαθμίδα και ποικίλουν ανάλογα με την κοινωνική θέση. Έτσι σε πολλές κοινωνίες ενώ τα παιδιά μεγαλώνουν ελεύθερα χωρίς πειθαρχία, όταν θεωρηθούν ενήλικες έχουν υποχρέωση να δείχνουν σοβαρότητα και πειθαρχημένη συμπεριφορά. Σε άλλες κοινωνίες συμβαίνει το αντίστροφο. Οι κοινωνικοί κανόνες που χαρακτηρίζουν κάθε ηλικιακή ομάδα έχουν διαφορετικές επιπτώσεις στη ζωή των ατόμων, καθώς αυτό περνάει τα διάφορα στάδια και κυρίως εκείνο του ενήλικα σ’ εκείνο του ηλικιωμένου.