Φίλοι αναγνώστες

Σε μια εποχή που οι ανθρώπινες σχέσεις βρίσκονται σε κρίση και τα κοινωνικά προβλήματα αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό, η χώρα μας και η επιστήμη της κοινωνικής εργασίας έγινε φτωχότερη χάνοντας ένα κοινωνικό άνθρωπο.

Στις 23 Αυγούστου 1991, πριν καλά - καλά τελειώσει τούτο το καλοκαίρι, η Καλλιόπη Νικολαΐδου ή Πέπο όπως την φώναζαν όσοι την γνώριζαν, άφησε την τελευταία της πνοή σε αυτή τη χώρα που αγάπησε τόσο πολύ και αγωνίστηκε για την επιτυχία των ανθρώπων της.
Σήμερα που οι αξίες δοκιμάζονται όσο ποτέ, η Πέπο πρώτη πτυχιούχος κοινωνική λειτουργός που εργάσθηκε στη χώρα μας, είναι απαραίτητη για να μας ενισχύσει με την ακτινοβολία, τον χαρακτήρα, του ήθους και του έργου της, στον αγώνα μας για μια κοινωνική εργασία με επιστημονική αρτιότητα και ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό.

Η Πέπο , υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, δε σιώπησε στην κοινωνική αδικία, ούτε ανέστειλε τον αγώνα της ενάντια στη λέπρα, την προκατάληψη, τον καταχτητή, με αμέτρητους προσωπικούς κινδύνους.

Το παράδειγμά της και τα μηνύματα που μας εμφύσησε στην ομιλία της στη διάρκεια της βράβευσης της από τους συναδέλφους της στο Δ'Συνέδριο του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος, τον Δεκέμβριο του 1989 θα μας οδηγούν και θα μας συντροφεύουν στον αγώνα μας.

Η μνήμη της θα διατηρηθεί αιώνια στη σκέψη και την ψυχή των γενεών των κοινωνικών λειτουργών της χώρας μας, που ακολουθούν.
Η Συντακτική Επιτροπή