Ο όρος ψυχολογική κακοποίηση περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό παιδιών, των οποίων η κατάσταση δεν είναι το αποτέλεσμα βίαιης συμπεριφοράς, αλλά μάλλον μη ανταπόκριση των γονέων τους στις βασικές τους ανάγκες για στοργή, αγάπη, αναγνώριση και ασφάλεια. Η κατάσταση αυτή είναι το αποτέλεσμα των ιδιοσυγκρασιακών προβλημάτων των γονέων, καθώς και άλλων περιστασιακών παραγόντων.

Οι ενδείξεις αναφορικά με τη μη σκόπιμη κακοποίηση διαπιστώνονται από διάφορες μορφές μη προσαρμογής στη συμπεριφορά των παιδιών και οι οποίες μπορούν να κατευθύνουν τον επαγγελματία - ειδικό μέσω διαφορικών διαγνώσεων στο σχεδίασμά σχετικών θεραπευτικών παρεμβάσεων.

Η θεραπεία τέτοιων περιπτώσεων πρέπει να χαρακτηρίζεται από ευελιξία, συνέχεια και εντατικότατα για να μπορούν να, αντιμετωπισθούν οι ανάγκες των γονέων και των παιδιών και να βελτιωθεί η αυτογνωσία των γονέων ως προς το ρόλο τους, σε σχέση με τα προβλήματα των παιδιών τους.