Το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων που έχουν ανάγκη μακροχρόνιας φροντίδας - κυρίως σε μεγάλα ιδρύματα - για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων που πάσχουν από ψυχικές αρρώστιες και αναπηρίες, ανάγκασε την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ.) αλλά και άλλους φορείς να επαναξιολογήσουν τον τρόπο και το σύστημα παροχής ψυχιατρικών υπηρεσιών.

Η ομοφωνία των ειδικών για την ψυχική υγιεινή στα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά είναι σαφής. Οι υπηρεσίες ψυχικής υγιεινής για ειδικές κοινότητες ή πληθυσμούς πρέπει να ολοκληρωθούν και να συντονιστούν στο σχεδίασμά και στη διοίκηση. Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία πρέπει σταθερά να μειωθούν σε μέγεθος και σε κυριαρχία και το κύριο βάρος της δουλειάς να μετακινηθεί στην ίδια την κοινότητα. Η εναλλακτική νοσοκομειακή θεραπεία πρέπει να παρέχεται σε γενικά νοσοκομεία, η φροντίδα στο σπίτι πρέπει να είναι κοντά στον πληθυσμό που υπηρετεί,οι εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες και η καθημερινή φροντίδα πρέπει να παρέχονται εκεί όπου οι ανάγκες του ασθενή μπορούν ν’ αντιμετωπίζονται χωρίς εισαγωγή στα ψυχιατρεία.

Η φροντίδα στο σπίτι από Κοινωνικούς Λειτουργούς πρέπει να παρέχεται για να παραμείνουν τα άτομα στο σπίτι και όσο το δυνατό περισσότερο σε κατάσταση "κανονικής ζωής".
Το θέμα της αποκατάστασης ψυχικά ασθενών είναι κυρίαρχο αφού δεχόμαστε πως αποτελεί τον τελικό στόχο της πολυεπίπεδης και πολύπλευρης προσπάθειας αντιμετώπισης της ψυχικής Αρρώστιας.

Η εξέταση του θεσμού της αποκατάστασης και της κοινωνικής επανένταξης αποτελεί ένα σημείο εξέλιξης της ίδιας της κοινωνίας και βέβαια γίνεται κάτω από την επίδραση πολλών παραγόντων, οικονομικών, κοινωνικών, δημογραφικών, επιστημονικών, αλλά επίσης και πολιτικών, φιλοσοφικών ή θρησκευτικών.