Η αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει την εποχή μας και παρατηρείται στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Το άρθρο παρουσιάζει στοιχεία για την εργαζόμενη Ελληνίδα που η θέση της στην αγορά εργασίας είναι υποβαθμισμένη σε σύγκριση με αυτή του άνδρα τόσο σε σχέση με την αμοιβή της όσο και με τη θέση και εξέλιξή της. Στη συνέχεια το κείμενο αναφέρεται σε ερευνητικές εργασίες που έχουν γίνει σε διάφορες χώρες και εξετάζουν την υγεία της εργαζόμενης, της απασχολούμενης με τα οικιακά και της άνεργης γυναίκας.

Σύμφωνα με τα δεδομένα, οι εργαζόμενες στο σύνολό τους φαίνεται να έχουν καλύτερη υγεία, κυρίως ψυχική σε σύγκριση με αυτή που εμφανίζουν οι απασχολούμενες με τα οικιακά. Η υγεία όμως των εργαζόμενων γυναικών, κάτω των 40 ετών με πολλαπλές υποχρεώσεις και ρόλους (συζύγου, μητέρας, εργαζόμενης και νοικοκυράς) συχνά παρουσιάζει περισσότερα προβλήματα από αυτά που εμφανίζουν γυναίκες της ίδιας ηλικίας με παρόμοιους ρόλους που όμως δεν ανήκουν στο επίσημο εργατικό δυναμικό αλλά ασχολούνται με τα οικιακά. Από το σύνολο των εργαζομένων οι γυναίκες παρουσιάζουν μεγαλύτερη νοσηρότητα από αυτή των ανδρών αν ληφθεί υπ' όψιν η εργασία, η ηλικία και η οικογενειακή κατάσταση.

Προβλήματα στην ψυχική υγεία παρουσιάζουν και οι άνεργες γυναίκες, ώριμης ηλικίας και κυρίως αυτές που έχουν αυξημένες οικονομικές ευθύνες για την οικογένεια. Το κείμενο καταλήγει ότι η υγεία των εργαζόμενων γυναικών επιβαρύνεται από τις πολλαπλές ευθύνες, τη συσσώρευση πολλών εξ ίσου απαιτητικών υποχρεώσεων και την έλλειψη ενός ικανοποιητικού υποστηρικτικού συστήματος κοινωνικών υπηρεσιών. Τονίζεται η ανάγκη ανάπτυξης μέτρων κοινωνικής πολιτικής που θα βοηθήσει στη διαφύλαξη της υγείας της εργαζόμενης γυναίκας.