Περίληψη
Μέσα από το οδοιπορικό 145 παιδιών που φιλοξενήθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Παίδων “Η Αγία Σοφία” και παραπέμφθηκαν στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική την τελευταία διετία - κατόπιν Εισαγγελικής Εντολής - εξετάζονται άρθρα της Διακρατικής Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Παιδιών με σκοπό τη διερεύνηση του βαθμού εφαρμογής τους στα σημερινά πλαίσια παιδικής προστασίας της χώρας μας. Η αναδρομική αυτή εργασία αναφέρεται στη μελέτη των δημογραφικών, κοινωνικών και οικογενειακών στοιχείων παιδιών ηλικίας 20 ημερών έως και 16 ετών που εισήχθησαν στο Νοσοκομείο μέσω 87 εισαγγελικών εντολών. Μεταξύ των παραγόντων που εξετάζονται είναι η αιτία απομάκρυνσής τους από την οικογένεια και η εισαγωγή τους στο Νοσοκομείο, ο χρόνος παραμονής στις κλινικές και η έκβαση αυτών των περιστατικών (π.χ. τοποθέτηση σε πλαίσιο παιδικής προστασίας ή επιστροφή στην οικογένειά τους). Παράλληλα, παρουσιάζονται οι σύγχρονες αντιλήψεις για τις δομές παιδικής προστασίας και οι πολιτικές απο-ιδρυματοποίησης. Στο τέλος διατυπώνονται προβληματισμοί και προτάσεις για τη Βελτίωση της παρούσας κατάστασης.

Εισαγωγή
Τόσο η Διακρατική Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (2101/92) όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης με τη σχετική Σύσταση για τα δικαιώματα των παιδιών (16/3/2005), πέρα από το γενικό πλαίσιο αναφοράς στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών ανεξαρτήτως θρησκεύματος, φυλής, εθνικότητας, κοινωνικοοικονομικής κατάστασης αναφέρονται μέσα από συγκεκριμένα άρθρα τους (άρθρα: 3, 20,19,23,24,25,27,31,39), στις μορφές και τα είδη των δικαιωμάτων παιδιών που διαβιούν είτε σε Ιδρύματα Παιδικής Προστασίας (κρατικά, ιδιωτικά ή άλλου τύπου) είτε πρόκειται να εισαχθούν σε αυτά.
Συγκεκριμένα, η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 20) κάνει ιδιαίτερη μνεία στην ανάγκη προστασίας του παιδιού από το Κράτος, όταν το ίδιο στερείται οικογενειακού περιβάλλοντος ή επιβάλλεται για το δικό του συμφέρον η απομάκρυνσή του από αυτό.