Είναι αποδεκτό γενικά ότι πετυχημένη θεραπευτική είναι η διεργασία λύσης προβλημάτων των ατόμων. Γι’ αυτό ο θεραπευτής είναι απαραίτητο να γνωρίζει: α) πώς να προσδιορίζει το πρόβλημα και β) πώς να το οδηγεί σε επίλυση χωρίς να ακολουθεί μια αλύγιστη, σκληρή, χωρίς εξατομίκευση πορεία. Όσο καταξιωμένη και εδραιωμένη και αν είναι μια τέτοια μέθοδος θεραπείας για ορισμένα προβλήματα, δεν αντιμετωπίζει την ευρύτητα και πολυπλοκότητα των ανθρώπων που προσέρχονται στο θεραπευτή. Ασφαλώς ο συνδυασμός γνωστών διαδικασιών και νέων τεχνικών είναι απαραίτητο στοιχείo επιτυχίας παράλληλα πάντοτε με θέρμη, ευλυγισία και αυθορμητισμό.

Για να έχει θετική έκβαση η διαδικασία της θεραπείας, αρχίζει πάντοτε με τον τρόπο που εξετάζεται το πρόβλημα. Η παρέμβαση φέρνει στην επιφάνεια προβλήματα, σχήματα σχέσεων, που πρέπει να αλλάξουν. Ο επιδέξιος θεραπευτής πλησιάζει το κάθε άτομο με την πεποίθηση ότι μια τελείως μοναδική πορεία αντιμετώπισης θα είναι απαραίτητη γι’ αυτό. Τα δυναμικά αναφέρονται γενικά στο χρόνο, στον τόπο, στα άτομα που περιλαμβάνει, στις ειδικές τέλος κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθηθούν. Γενικά όμως είναι παραδεκτό ότι η συνέντευξη με ένα μόνο μεμονωμένο άτομο σε αρκετές περιπτώσεις είναι ξεκίνημα μετ’ εμποδίων. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι πολύ πιο εύλογο η συνέντευξη να περιλαμβάνει τη φυσική ομάδα όπου το πρόβλημα παρουσιάζεται. Ο θεραπευτής από την πρώτη συνέντευξη πρέπει να συγκεντρώσει όλα τα μέλη της οικογένειας για να τα βοηθήσει να κατανοήσουν το πρόβλημα, την κοινωνική του διάσταση που συνήθως τα άτομα μέλη δυσκολεύονται να κατανοήσουν, ιδίως όταν αφορά στη δική τους ατομική και κοινωνική οντότητα και σχέση.