Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τη διόγκωση του ενδιαφέροντος στην ανοιχτή υιοθεσία, όταν μάλιστα αυτή προβάλλεται και μέσα από την κυβερνητική μελέτη (στη Βρετανία) "H φύση και τα αποτελέσματα της υιοθεσίας" (1) που δημοσιεύτηκε το 1990. Η μελέτη αυτή προσφέρει έναν αριθμό εναλλακτικών επιλογών για τη μεταβίβαση των σχέσεων από τη βιολογική στη θετή οικογένεια. Το κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζει τα στοιχεία που υπάρχουν και μερικά από τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των διαφόρων τύπων ανοιχτής υιοθεσίας.

Η πίεση για αλλαγή

Το ενδιαφέρον για την ανοιχτή υιοθεσία προήλθε από δύο κύριες οδούς: Κατ’ αρχήν μελέτες στη δεκαετία του ’60 (από την Mc Whinnie (2)) και στις αρχές της δεκαετίας του ’70 (από τον Triseliotis (3)) έδειξαν τις επιπτώσεις που είχε η μυστικότητα που περιέβαλλε την υιοθεσία στη ζωή των υιοθετημένων ατόμων. Η μελέτη του Triseliotis αναφερόταν στην απροθυμία πολλών θετών γονέων να πουν στα παιδιά τους ότι είναι υιοθετημένα, στην αποφυγή του θέματος της υιοθεσίας αφ’ ής στιγμής το παιδί ενημερωνόταν και στη διστακτικότητά τους να μοιρασθούν με το παιδί πληροφορίες για την καταγωγή του και τις συνθήκες της υιοθεσίας του.