Στο άρθρο αυτό γίνεται αναφορά σε μέσα και εκφράσεις του Οπτικού Συστήματος Επικοινωνίας προκειμένου να ερευνηθεί η ιδεολογικο-πολιτική τους διάσταση. Συγκεκριμένα, με αναφορά στην εικόνα, το έντυπο αλλά και τον κυβερνοχώρο, εξετάζεται ο τρόπος παραγωγής και εγχάραξης της κυρίαρχης ιδεολογίας στο δέκτη. Διαπιστώνεται ότι το Οπτικό Σύστημα Επικοινωνίας, με τον τρόπο που εξελίχτηκε στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, έχει χάσει την αρχική αμεσότητα που το χαρακτήριζε και έχει μετατραπεί σε κύριο αγωγό μετάβασης από το αληθές στο ψευδές, από το πραγματικό στο εικονικό.

ΙΜε τον όρο επικοινωνία αναφερόμαστε στην αλληλεπίδραση ατόμων που βρίσκονται ταυτόχρονα σε μόνιμη διαντίδραση με τον άμεσο κοινωνικό τους περίγυρο και το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο είναι ενταγμένα. Η επικοινωνία δεν έχει απλά μεγάλη σημασία για την κοινωνική συμβίωση αλλά είναι προϋπόθεσή της, αφού – όπως τονίζει ο Η. Lefebvre (1966, σελ. 316 ) – «στην κοινωνική ζωή τίποτα δεν πραγματοποιείται χωρίς επικοινωνία».
Στα πλαίσια της κλασικής θεώρησης της επικοινωνίας, τα στοιχεία που θεωρούνται απόλυτα απαραίτητα σε κάθε μορφή επικοινωνίας είναι ο πομπός (ο αποστολέας), το μήνυμα, δηλ. ένα οργανωμένο σύνολο σημείων που εκπέμπεται, το κανάλι μέσα από το οποίο μεταφέρεται το μήνυμα και ο δέκτης (ο παραλήπτης) στον οποίον καταλήγει το μήνυμα.

Για να πραγματοποιηθεί η επικοινωνία ανάμεσα στον πομπό και τον δέκτη εκτός από τα στοιχεία αυτά απαιτούνται τρεις βασικές προϋποθέσεις:
α) Ο πομπός και ο δέκτης πρέπει να χρησιμοποιούν τον ίδιο κώδικα, την ίδια «γλώσσα», τα ίδια σημεία, για να είναι σε θέση ο δέκτης να «διαβάσει» το μήνυμα.
β) Το περιεχόμενο του μηνύματος πρέπει να εντάσσεται στα γνωστικά αντικείμενα του δέκτη.
γ) Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στα πλεοναστικά στοιχεία του μηνύματος και στις απώλειες που παρατηρούνται μέχρι να φτάσει το μήνυμα στον δέκτη. Τα πλεοναστικά στοιχεία δεν είναι παρά η επανάληψη με διάφορες μορφές ορισμένων βασικών σημείων του μηνύματος με σκοπό την υπογράμμισή τους, την καλλίτερη αφομοίωσή τους από τον δέκτη ή τη μείωση στο ελάχιστο του διφορούμενου του μηνύματος.