Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι οι πρωταρχικοί παράγοντες που καθορίζουν την αντίληψη του πολίτη γι' αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Μέσα από το άρθρο παρουσιάζεται η ανάγκη της πολυφωνίας στην ενημέρωση και παρουσιάζονται προβληματισμοί που έχουν σχέση με την μετάβαση στην εποχή της πολυφωνίας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η συγκρότηση της κοινωνικής πραγματικότητας περνά σήμερα αναμφισβήτητα μέσα από τις διαδικασίες επικοινωνίας. Η έρευνα της επίδρασης και των συνεπειών των μέσων μαζικής επικοινωνίας διαπίστωσε, πως η γνωριμία με την πραγματικότητα στα πλαίσια της σύγχρονης πλουραλιστικής κοινωνίας γίνεται λιγότερο με την άμεση επαφή και αντίληψη και περισσότερο με τη διαμεσίτευση των γεγονότων που συνιστούν αυτή την πραγματικότητα, χωρίς στην τελευταία αυτή περίπτωση, να υπάρχει ένας διορθωτικός εξισορροπητικός μηχανισμός, που να παρέχει τη δυνατότητα πρωτογενούς εμπειρίας. Επειδή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διαθέτουν αναμφίβολα τη μεγαλύτερη ποσότητα πληροφοριών, αποτελούν σχεδόν τη μοναδική πηγή πληροφορίας, το μοναδικό ικανό τηλεσκόπιο, με το οποίο μπορεί να δει το άτομο την κοινωνική πραγματικότητα. Από εδώ πρέπει να εξαιρέσει κανείς μόνο το συγκριτικά ελάχιστο ποσοστό άμεσης ατομικής επαφής με το περιβάλλον και των επίσης άμεσων απαιτήσεων που θέτει το τελευταίο στο άτομο.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι σε τελευταία ανάλυση οι πρωταρχικοί παράγοντες που καθορίζουν την αντίληψη του πολίτη για την κοινωνική πραγματικότητα. Σε ιδιαίτερα αποφασιστικό βαθμό συμβαίνει αυτό στις περιπτώσεις όπου τα γεγονότα διαδραματίζονται σε μεγάλη απόσταση από τα πρόσωπα, καθώς και όταν η μετάδοση των πληροφοριών από τα διάφορα μέσα ενημέρωσης συμπίπτει ως προς το περιεχόμενό τους, όταν με άλλα λόγια υπάρχει ταύτιση των διαδιδομένων απόψεων, ανεξάρτητα από το αν αυτή η ταύτιση ή ακόμα και οι ίδιες οι απόψεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ασφαλώς παίζουν εδώ κάποιο ρόλο, τόσο ορισμένες προϊδεάσεις του ατόμου, όσο και η επιρροή από συγκεκριμένα πρόσωπα "κλειδιά" στη διαμόρφωση της ατομικής αντίληψης (Οι λεγόμενοι Opinions litters), όμως μόνο στο βαθμό που τα αντικείμενα ή τα θέματα δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά,δεν είναι συνεπώς άγνωστα(1).

Κυρίαρχη θέση ανάμεσα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης καταλαμβάνει αναντίρρητα η τηλεόραση, λόγω της ικανότητάς της να κατασαγηνεύει το άτομο και τα πλήθη. Η τηλεόραση είναι η πρώτη σε σπουδαιότητα πηγή πολιτικής πληροφορίας, που αποσπά την αμέριστη εμπιστοσύνη μας και εμφανίζεται με ασύγκριτη πειστικότητα. Αυτό το κύρος της και, κυρίως, η ακούσια και υποσυνείδητη δέσμευση του ατόμου από αυτή είναι αποτέλεσμα της υποβολής, στην οποία υπόκειται το τελευταίο, επειδή η παραστατική, οπτική παρουσίαση των πληροφοριών που του παραχωρεί, του προξενεί την εντύπωση της πιστής απόδοσης της πραγματικότητας. Τα μηνύματα της τηλεόρασης έχουν μιαν ιδιαίτερη ισχύ στην έκφραση, την ελκυστικότητα, τον προσηλυτισμό και την οικειότητα εξαιτίας αυτής της εμπιστοσύνης που αποσπά. Όπως ξέρουμε, η οπτική εικόνα γενικά και συνεπώς και της τηλεόρασης, φέρει ένα ακαταμάχητο τεκμήριο της ταυτότητας με την πραγματικότητα και της έσχατης αλήθειας, σε αντίθεση με το λόγο που την περιγράφει μόνο(2). Η ιδιομορφία αυτή της τηλεόρασης είναι συνδεμένη με έναν ασυνείδητο εξαναγκασμό, στον οποίο υποβάλλεται το άτομο και ο οποίος προέρχεται από την οπτικοποίηση και την προσωποποίηση. Τα γεγονότα προσλαμβάνουν έναν φαντασμαγορικό τελετουργικό χαρακτήρα. Η πραγματική εξέλιξη της διαδικασίας σχηματισμού της πολιτικής βούλησης του κράτους και της λήψης αποφάσεων, δεν είναι όμως δυνατό, να οπτικοποιηθεί ή να απεικονιστεί. Η αυξανόμενη περιπλοκή και το αφηρημένο των πολιτικών προβλημάτων, λόγω της πολυδιάστατης και πολυσχιδούς υφής τους, γίνεται πια αντιληπτή, μόνο στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, στις ειδικές επιτροπές και στις αφανείς, κυρίως, συζητήσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Για την τηλεόραση είναι όλα αυτά απρόσιτα και συνεπώς δεν μπορεί να τα διαμεσιτεύσει στον πολίτη. Το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου υποχωρεί μπροστά στην επιδίωξη να του αποδωθεί πειστική μορφή και εξαιτίας της ανάγκης σύντμησης του τελευταίου, ώστε να είναι δεκτικός δημοσιοποίησης. Αν αναλογισθεί κανείς, ότι η αληθινή κοινωνική πραγματικότητα αποτελείται από το άθροισμα όλων των σημαντικών και ασήμαντων γεγονότων που συμβαίνουν στον κόσμο και ότι η τηλεόραση επιχειρεί να απεικονίσει όλα ή τα σημαντικότερα από αυτά, θα αντιληφθεί, τι σημαίνει η μικρογραφική αναπαράσταση που προσφέρει. Σε μια επαλήθευση και στο διαχωρισμό του σημαντικού από το ασήμαντο γεγονός δεν μπορούμε, έτσι και αλλιώς να προβούμε, η ειλικρίνεια και η αντικειμενικότητα της τηλεόρασης δεν μπορούν να ελεγχθούν.