Περίληψη

Το παρόν άρθρο στοχεύει στη διερεύνηση της σχέσης βιώσιμης αστικής ανάπτυξης και απασχόλησης και στη διευκρίνιση σε κάποιο βαθμό των μηχανισμών συσχέτισής τους, όπως αυτά προέκυψαν από σχετική εργασία. Το θέμα αυτό, παρότι αγνοημένο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εφαρμογή της Κοινωνικής Εργασίας στο τοπικό επίπεδο των πόλεων, καθώς το ζήτημα της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης είναι ένα ζήτημα διεπιστημονικού χαρακτήρα, το οποίο συχνά αντιμετωπίζουν οι κοινοτικοί λειτουργοί που εργάζονται σε κοινοτικό επίπεδο.

Η βιώσιμη αστική ανάπτυξη υποστηρίζεται από τέσσερις κύριους πυλώνες: τις θεωρητικές εκτιμήσεις, την ανθρώπινη ευημερία ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, την πόλη ως πρωταρχικό αγαθό και την καλή διακυβέρνηση.

Το αστικό δίκτυο στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τρία βασικά επίπεδα πολικής κυριαρχίας: Τη διπολική κυριαρχία των μητροπολιτικών κέντρων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, το σύστημα αστικών κέντρων μεγάλης περιφερειακής σημασίας και το σύστημα αστικών κέντρων τοπικής σημασίας. Η κατανομή του πληθυσμού στα αστικά κέντρα χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία των δύο μεγάλων μητροπολιτικών κέντρων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Το ποσοστό ανεργίας στο σύνολο των αστικών περιοχών είναι αρκετά υψηλότερο από τον εθνικό μέσο όρο.

Οι νέες τάσεις στον αναπτυξιακό σχεδιασμό των ελληνικών πόλεων προσδιορίζονται από την ενσωμάτωση της έννοιας του οικοσυστήματος στην έννοια του χώρου με την εφαρμογή ενός προτύπου βιώσιμης αστικής ανάπτυξης στη βάση τοπικής, ενδογενούς, ολοκληρωμένης αστικής ανάπτυξης.