Περίληψη

Κοινωνικός αποκλεισμός είναι η παρεμπόδιση απορρόφησης κοινωνικών και δημόσιων αγαθών3 όπως αυτά της εκπαίδευσης, ίου συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, κ.λπ., η έλλειψη των οποίων οδηγεί στην οικονομική ανέχεια και περιθωριοποίηση (Τσιάκαλος, 2004). Συνιστά μια ιδιότυπη διεργασία περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων και ατόμων, των οποίων η πρόσβαση στην αγορά εργασίας καθίσταται δυσχερής (Πανούσης, 2004). Σε ευρωπαϊκό επίπεδο συνδέεται κυρίως με την ιδέα της ανεπαρκούς πραγματοποίησης των κοινωνικών δικαιωμάτων ενώ στις εργασίες του παρατηρητηρίου του κοινωνικού αποκλεισμού συνδέεται με ένα βασικό επίπεδο διαβίωσης και τη συμμετοχή σε βασικούς κοινωνικούς θεσμούς και ευκαιρίες απασχόλησης (Ζαϊμάκης, 2005).

Η συνταξιοδότηση των ηλικιωμένων σηματοδοτεί και την απομάκρυνση τους από την αγορά εργασίας και της κοινωνικής θέσης ως μη-παραγωγικών μελών της κοινωνίας. Επίσης, οι ηλικιωμένοι δεν αποτελούν ομοιογενή ομάδα σε θέματα σωματικής και ψυχικής υγείας. Η σημαντική αύξηση του μέσου όρου ζωής έχει ως επακόλουθο όχι μόνο την αύξηση του γεροντικού πληθυσμού, αλλά και την εμφάνιση χρόνιων και εκφυλιστικών νοσημάτων (Έμκε-Πουλοπούλου,1999).

Το άρθρο προσδοκά να παρουσιάσει τον αποκλεισμό των ηλικιωμένων ατόμων ο οποίος προκύπτει από τη νοσηλεία τους στο νοσοκομείο. Επιπρόσθετα, παρουσιάζονται οι δυνατότητες αλλά και οι περιορισμοί των τομέων του προνοιακού πλουραλισμού με τους οποίους εργάζεται ο κοινωνικός λειτουργός του νοσοκομείου προκειμένου να αποκαταστήσει κοινωνικά την ευαίσθητη πληθυσμιακά ομάδα ασθενών. Παράλληλα, παρουσιάζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Κοινωνικής Εργασίας και οι δυσχέρειες άσκησής της στο νοσοκομειακό πλαίσιο καθώς και οι προϋποθέσεις για την παροχή υψηλής ποιότητας κοινωνικών υπηρεσιών στο χώρο της υγείας.