Περίληψη

To άρθρο αναφέρεται στη συγκρότηση και την ανάπτυξη της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην Κοινωνική Εργασία στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια (1996-2015) στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ανατρέχει στις κρίσιμες διασταυρώσεις της με παγιωμένους όρους λειτουργίας του πανεπιστημίου, με ατελείς μεταρρυθμίσεις της ελλειμματικής κοινωνικής πολιτικής, με μείζονες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις και με την κοινωνική μεταβολή (γήρανση πληθυσμού, παλιννόστηση, μετανάστευση, επιπτώσεις των μέτρων διαχείρισης της κρίσης). Αναφέρεται σε σταυροδρόμια που ευνόησαν την ανάπτυξη των σπουδών και επέτρεψαν τη δοκιμή πιλοτικών και τεκμηριωμένων από ευρήματα ερευνών παρεμβάσεων, αλλά και σε μονοπάτια που  οδήγησαν σε  αποκλίσεις και ανασχέσεις της πορείας της.

Αναδεικνύεται πώς τα μέλη ΔΕΠ Κοινωνικής Εργασίας με οδηγό τις αρχές, τα διεθνή κριτήρια σπουδών, τις συνθήκες και τα χαρακτηριστικά του τόπου, του χρόνου και του δυναμικού του επαγγέλματος εργάστηκαν για τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση διεθνών και εθνικών διαπανεπιστημιακών συνεργασιών και ευρωπαϊκών πόρων (π.χ. Erasmus, ΕΠΕΑΕΚ, ΕΣΠΑ). Το Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης αντλώντας από την υψηλή συνάφεια των γνωστικών αντικειμένων (κοινωνικής εργασίας και πολιτικής), τη διεπιστημονική σύνθεσή του και την υψηλή, συνεχώς, αυξανόμενη ζήτηση των σπουδών Κοινωνικής Εργασίας, διαμόρφωσε τα προγράμματα σπουδών και Πρακτικής Άσκησης - Εποπτείας όμοια με εκείνα που υλοποιούν αυτοτελή  τμήματα κοινωνικής εργασίας. Αυτό επέτρεψε την επικαιροποίησή τους με αφορμή τις κρίσιμες κοινωνικές ανάγκες που δημιούργησαν οι πολιτικές λιτότητας, οι ροές των μεταναστών αλλά και η άλογη συγχώνευσή του με μη συναφές αντικείμενο.

Το άρθρο αφηγείται αδρά την εξέλιξή του σε θύλακα έρευνας και ειδίκευσης μέσω πολυάριθμων καινοτόμων δράσεων, δύο μεταπτυχιακών προγραμμάτων και του προγράμματος διδακτορικών σπουδών στην Κοινωνική Εργασία, που προμηνύει ετοιμότητα του κλάδου να καλύψει λειτουργία αυτοτελών τμημάτων κοινωνικής εργασίας στο Δημοκρίτειο και σε άλλα πανεπιστήμια.