...Ἀξιόλογος ἐπίσης ἦτο καί ἡ ἐν ἔτει 1937 συσταθεῖσα «Ἐλευθέρα Σχολή Κοινωνικῆς Προνοίας». (Πρβλ. Β.Δ. 19 Ἀπριλίου 1937: «περί συστάσεως κοινωφελοῦς Ἱδρύματος ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Ἐλευθέρα Σχολή Κοινωνικῆς Προνοίας»). Σκοπός τῆς ἐν λόγω Σχολής ἦτο ἀφ ἑνός νά δημιουργήσῃ καί καθοδηγήσῃ τό ἐνδιαφέρον εὐρύτερου κύκλου, διά τά προβλήματα καί τάς ἀνάγκας τῆς Κοινωνικῆς Προνοίας καί ἀφ’ ἑτέρου  νά ἐφοδιάσῃ τά πρόσωπα ἐκείνα ἅτινα ἐργάζονται ἤδη ἤ θά ἐπεθύμουν νά ἐργασθῶσιν εἰς τά φιλανθρωπικά ἤ κοινωφελή ἱδρύματα τῆς χώρας, μέ τήν ἀπαιτουμένην θεωρητικήν καί ἐν μέρει πρακτικήν κατάρτισιν. (Πρβλ. ἄρθρ. 2ον Καταστατικοῦ τῆς Σχολῆς.) Εἰς τήν πράγματι καινοφανή ταύτην διά τήν Ἑλλάδα Σχολήν ἐδίδαξαν διάσημοι Ἕλληνες καθηγηταί, φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι καί οἰκονομολόγοι καί ἐφοίτησαν οἱ πρῶτοι Ἕλληνες καί  Ἑλληνίδες «Κοινωνικοί Ἐργάται», ὡς ἀπεκλήθησαν τότε. Ἐδιδάχθησαν δέ ποικίλα μαθήματα, φιλοσοφικά (ψυχολογίαν, παιδαγωγικά, κοσμοθεωριακά), ἰατρικά (βιολογίαν, λοιμώδη νοσήματα, κοινωνικήν υγιεινήν, προστασίαν τῆς μητρότητος καί παιδικῆς ἡλικίας), κοινωνικά- οἰκονομικά (πολιτικήν οἰκονομίαν, κοινωνικήν πολιτικήν, διοίκησιν ὀργανισμών κοινωνικής προνοίας, δημοσιονομικά, ἐγκληματολογίαν, ἱστορίαν κοινωνικής προνοίας κ.λπ.).