Περίληψη

Στο παρόν άρθρο, το οποίο αποτελεί μέρος εκτενέστερης έρευνας με θέμα τις διαφυλικές σχέσεις στην ετεροφυλοφιλική έλξη και την επιλογή συντρόφου, διερευνάται το ερώτημα για το εάν υπάρχουν ομάδες πληθυσμού με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία μεταφράζονται σε ανεκτικές ή μη στάσεις εκ μέρους του εκάστοτε φύλου που αφορούν ερωτικές, απολύτως περιστασιακές, συνευρέσεις. Εξετάζεται επίσης και η στάση που υιοθετεί κάθε φύλο όσον αφορά τις απαιτήσεις του χρόνου δέσμευσης για τη δημιουργία μιας σεξουαλικής/περιστασιακής σχέσης (κοινωνιοσεξουαλικότητα). Η έρευνα διεξήχθη στο ΤΕΙ Αθηνών επί δείγματος 473 σπουδαστών, με προσαρμοσμένο ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς. Η επεξεργασία των δεδομένων βασίστηκε κυρίως στη μέθοδο SPAD (ιεραρχική ανάλυση συστάδων) και στο SPSS. Το δείγμα ταξινομήθηκε σε τέσσερις ομάδες, με τη συντριπτική πλειονότητα των γυναικών (70%) να συγκεντρώνεται στις ομάδες της «περιορισμένης» και «πολύ περιορισμένης κοινωνιοσεξουαλικότητας (τάση προς βραχυπρόθεσμους δεσμούς με έλλειψη συναισθηματικής δέσμευσης), και των αντρών στην «πολύ μη-περιορισμένη κοινωνιοσεξουαλικότητα» (90%), ευρήματα που συνάδουν με αντίστοιχα άλλων ερευνών. Ως προς την ισορροπημένη αναλογία των φύλων στην ομάδα της «μη-περιορισμένης κοινωνιοσεξουαλικότητας», θα πρέπει να επισημανθεί ότι πρόκειται για το μικρότερο ποσοστό του δείγματος (17,8%) και επιπροσθέτως η αποδοχή της κοινωνιοσεξουαλικότητας ακολουθείται από δηλώσεις προσδοκίας γάμου.