Περίληψη

Η αύξηση της εγκληματικότητας και των ψυχικών διαταραχών παγκοσμίως κατέδειξαν την ανάγκη δημιουργίας ειδικών υπηρεσιών παροχής εξειδικευμένης φροντίδας από καταρτισμένους επαγγελματίες σε θέματα νομικής και ψυχιατρικής επιστήμης. Η Ψυχιατροδικαστική Κοινωνική Εργασία αποτέλεσε την ειδικότητα που ανταποκρίθηκε στη νέα αυτή κοινωνική και επιστημονική απαίτηση. Η εκτίμηση επικινδυνότητας βίαιης συμπεριφοράς αποτελεί μέρος της καθημερινής κλινικής πρακτικής των κοινωνικών λειτουργών στις ψυχιατροδικαστικές δομές του εξωτερικού.

Η παρούσα μελέτη είχε ως σκοπό να εκτιμήσει την πιθανότητα σε ασθενείς, που νοσηλεύτηκαν σε ψυχιατρικό τμήμα γενικού ή ειδικού νοσοκομείου, να εκδηλώσουν βίαιη συμπεριφορά. Ειδικότερα εξετάστηκε η προβλεπτική αξιοπιστία και εγκυρότητα της κλίμακας HCR-20v2 και PCL:SV σε σχέση με την πορεία των ασθενών μετά την έκδοση εξιτηρίου. Διακόσιοι ενενήντα πέντε (295) ψυχιατρικοί ασθενείς από διαφορετικά ψυχιατρικά τμήματα νοσοκομείων αξιολογήθηκαν με τη συμπλήρωση των κλιμάκων HCR-20v2, PCL:SV και GAF. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης οι ατομικοί φάκελοι, οι συνεντεύξεις αλλά και οι πληροφορίες που συλλέχθησαν από τους έμμεσους πληροφοριοδότες. Οι ασθενείς αυτοί παρακολουθήθηκαν για μελλοντική εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς (αποτυχημένη έκβαση) για τα επόμενα τρία χρόνια μετά το εξιτήριο.

Τόσο η HCR-20v2 όσο και η PCL:SV και οι υποκλίμακές τους, αποδείχτηκαν ισχυροί προβλεπτικοί παράγοντες αναφορικά με τις επανεισαγωγές, την επιτυχή απόπειρα και εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς. Μια σειρά άλλων παραγόντων όπως η οικογενειακή κατάσταση, το φύλο, το ιστορικό προηγούμενης εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς, η διάγνωση κ.α. βρέθηκαν να σχετίζονται θετικά με τον κίνδυνο εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς.

Τα αποτελέσματα της έρευνας συνάδουν με αυτά πολλών άλλων ερευνητικών εργασιών και συνηγορούν πως η κλίμακα HCR-20v2 μπορεί τελικά να χρησιμοποιηθεί και στη χώρα μας, ως ένα αξιόπιστο εργαλείο αξιολόγησης του κινδύνου για ψυχικά ασθενείς που νοσηλεύονται ή διαβιούν στην κοινότητα.