Περίληψη

Η παρούσα εργασία συνιστά μια ποιοτική έρευνα βασισμένη στη διερεύνηση της εμπειρίας γυναικών με καρκίνο του μαστού και μαστεκτομή, που θεωρούνται ότι έχουν επιβιώσει και οι οποίες έχουν συμμετάσχει σε ομάδες αυτοβοήθειας και εθελοντικής προσφοράς σε ομοιοπαθείς. Τα βασικά αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν ότι και στην περίπτωση του καρκίνου του στήθους, όπως και σε άλλες πολύ σοβαρές ή χρόνιες ασθένειες που οδηγούν σε βιογραφική ρήξη, παράγεται μια μορφή σωματοποίησης η οποία συνδέεται με την επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης με τον εαυτό και με τους άλλους. Η αναδιαμόρφωση της σχέσης εαυτού-άλλου συμβάλλει εν τέλει στον επαναπροσδιορισμό των βασικών αξιών της ζωής και στην ανάδυση ενός αναστοχαστικού σχεδίου του εαυτού