Περίληψη

Η οικονομική κρίση οξύνεται με σημαντικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, καθώς σχετίζεται με υποσιτισμό και κακές συνθήκες στέγασης και διαβίωσης, αύξηση της ανεργίας, κατάθλιψη, αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας και αυτοκτονιών, προβλήματα υγείας στα παιδιά και τους εφήβους, βία, παραβατικότητα, περιβαλλοντικά προβλήματα, αύξηση της κοινωνικής ανισότητας, παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, υπο-εκπαίδευση, μειωμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, κατάχρηση νόμιμων και παράνομων ουσιών, αλλά και παραπληροφόρηση που μπορεί να ενισχύσει την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και να οδηγήσει σε καταστάσεις φόβου ή και πανικού, μεγεθύνοντας φαινόμενα βίας και κοινωνικού ρατσισμού. Αναπόφευκτα, η οικονομική κρίση επηρεάζει σημαντικά και την εκπαίδευση και εφαρμογή της κοινωνικής εργασίας, καθώς δημιουργεί νέες ανάγκες, συνθήκες αλλά και προκλήσεις. Η αύξηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, η παράλληλη μείωση των δαπανών του κοινωνικού κράτους, η μεταφορά των υπηρεσιών υγείας από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα και η μετάθεση της ευθύνης για κοινωνική φροντίδα στο άτομο και την οικογένεια δημιουργούν ένα νέο πλαίσιο για το ρόλο των κοινωνικών λειτουργών.