Αγαπητοί αναγνώστες,

Η πρώτη ποιοτική προσέγγιση που διερευνά τις ανάγκες της χώρας μας σε κοινωνικούς λειτουργούς, εστιάζεται στην πρωτοβάθμια κοινωνική φροντίδα, πραγματοποιήθηκε με τη μεθοδολογία Delphi και παρουσιάζεται στο πρώτο άρθρο του παρόντος τεύχους. Οι συγγραφείς Π. Αλτάνης, Σ. Γκρέγκορυ και Γ. Κυριόπουλος με την ερευνά τους τροφοδοτούν με αξιοποιήσιμα ευρήματα το χώρο της Κοινωνικής Πολιτικής και Πρόνοιας, ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη η τεκμηρίωση της άριστης αναλογίας των κοινωνικών λειτουργών σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας μας, ώστε αυτή να συμβάλει σε έναν ορθολογικό κοινωνικό σχεδιασμό ή και στον επανασχεδιασμό του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Το άρθρο, θέτει επιπλέον ζητήματα προς περαιτέρω διερεύνηση και εμβάθυνση, όπως είναι η συστηματική καταγραφή, αξιολόγηση και τεκμηρίωση των αναγκών για ολοκληρωμένες και αποτελεσματικές κοινωνικές υπηρεσίες.

Η συγγραφέας του δεύτερου άρθρου Σ. Τριανταφυλλίδου πραγματεύεται το σημαντικό, για τους κοινωνικούς λειτουργούς, θέμα της διαχείρισης του συναισθήματος, καθώς από την πρακτική τους άσκηση ακόμη και έως το τέλος της σταδιοδρομίας τους, ασχολούνται με δύσκολα προβλήματα, όπως η ασθένεια, η ανέχεια, οι ψυχικές διαταραχές κ.ά., προβλήματα που έχουν σοβαρό αντίκτυπο στον ψυχισμό τους και που οι επαγγελματίες καλούνται να «ξεπεράσουν» ώστε να έχουν μια ισορροπημένη ζωή. H πρωτοτυπία του συγκεκριμένου άρθρου, το οποίο συνοψίζει τα ευρήματα πιλοτικής μελέτης για τα συναισθήματα που βιώνουν εκπαιδευόμενοι κοινωνικοί λειτουργοί, έγκειται στο ότι το θέμα της διαχείρισης του συναισθήματος δεν εξετάζεται ως ζήτημα ατομικής ψυχολογίας του κάθε επαγγελματία - άρα δεν είναι θέμα μόνο ατομικής ευθύνης -, αλλά ως ζήτημα όπου οι θεσμοποιημένες άμυνες, δηλ. οι έκδηλες και άδηλες οδηγίες οι οποίες μεταβιβάζονται στους επαγγελματίες ενός πλαισίου και παρεμποδίζουν την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης στον επαγγελματικό χώρο, έχουν σημαντική επιρροή. Το γεγονός αυτό οδηγεί στην αναγκαιότητα εκπαίδευσης των κοινωνικών λειτουργών ώστε αυτοί να δύνανται μέσω της συναισθηματικής δυναμικής των επαγγελματικών τους ομάδων, να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τα αρνητικά συναισθήματα που η φύση της δουλειάς τους δημιουργεί