Το άρθρο παρουσιάζει την ανάληψη μιας συστηματικής προσπάθειας μετασχηματισμού της λειτουργίας του Κέντρου Υποδοχής και Φιλοξενίας Αιτούντων Άσυλο, σε μια σύγχρονη οργανωσιακή δομή, όπου οι δυσκολίες διαβίωσης γίνονται κατανοητές και σχεδιάζονται παρεμβάσεις που θα τις αμβλύνουν υπό το πρίσμα της διαπολιτισμικής διαφορετικότητας. Αναλύονται η υφιστάμενη κατάσταση, οι παρουσιαζόμενες δυσκολίες καθημερινής λειτουργίας του Κέντρου και οι ενέργειες παρέμβασης που υλοποιήθηκαν σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Μέσα από τις υλοποιούμενες ενέργειες και από τις εμπειρίες που αποκτήθηκαν υποστηρίζεται και τεκμηριώνεται σε θεωρητικό επίπεδο ότι και η ενεργός συμμετοχή φιλοξενούμενων κατοίκων και του προσωπικού παρέχει τις βάσεις για την ανάπτυξη πολιτικών που προωθούν τη συμμετοχική διοίκηση και διαδικασία λήψης αποφάσεων. Και αυτό ενδεχομένως μπορεί να οδηγήσει την κεντρική διοίκηση, τους κοινωνικούς επιστήμονες ή/και τους σχεδιαστές ανάλογων πολιτικών να υιοθετήσουν παρεμβάσεις που θα διακατέχονται από μια φιλοσοφία που θα επενδύει στη σταθερή ανατροφοδότηση από το κατώτατο ιεραρχικά σημείο στο ανώτερο επίπεδο και αντίστροφα.