Αγαπητοί αναγνώστες,
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας στείλουμε το πρώτο, για το 2011, τεύχος του περιοδικού Κοινωνική Εργασία στην ανανεωμένη του μορφή. Στο παρόν τεύχος φιλοξενούμε ένα μέρος των εργασιών του επιστημονικού συνεδρίου που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος με θέμα Κοινωνικό Κράτος Κοινωνική εργασία στο Περιφερειακό και Τοπικό Δίκτυο Υπηρεσιών Κοινωνικής Φροντίδας, στις 27-29 Μαΐου 2010 στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Στο πρώτο άρθρο, ο καθηγητής Δημήτρης Ιατρίδης αναπτύσσει τον ρόλο του τοπικού κράτους και της κοινωνίας των πολιτών στη διαμόρφωση της Κοινωνικής Πολιτικής στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Ο συγγραφέας αναλύει την ιδιαιτερότητα της παγκοσμιοποίησης σήμερα και της χάραξης κοινωνικής πολιτικής διεθνώς, καθώς και τις επιπτώσεις τους στο ρόλο και τις ευθύνες της τοπικής κοινότητας. Αναφέρεται ειδικά στα προβλήματα και τις αδυναμίες στην υλοποίηση της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα, σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης, και προτείνει τις ριζικές αλλαγές που απαιτούνται για ένα σύγχρονο σύστημα κοινωνικής φροντίδας.

Η ανάπτυξη του κοινωνικού δικτύου ως συνιστώσα της κοινωνικής συνοχής σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, είναι το θέμα που διαπραγματεύονται η νομικός Κατερίνα Μυλωνά, η οικονομολόγος Βασιλική Τσιάντου και ο καθηγητής Γιάννης Κυριόπουλος. Τα δίκτυα, κατά τους συγγραφείς, είναι κοινωνικές δομές που συνδέουν άτομα, ομάδες, οργανώσεις με δεσμούς όπως κοινές αξίες, οράματα, οικονομικές σχέσεις, κοινά συμφέροντα κ.α., και αποσκοπούν στην κοινωνική στήριξη, ενίσχυση και ισχυροποίηση των μελών τους και χρηστών. Το άρθρο εξετάζει την επιρροή των κοινωνικών δικτύων σε διάφορους τομείς της ζωής των ατόμων και πώς, δεδομένης της οικονομικής κρίσης, τα δίκτυα μπορούν να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις του κοινωνικού κράτους.

Πώς η Κοινωνική Εργασία στη χώρα μας μπορεί να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις για κοινωνική φροντίδα στο τοπικό κράτος; Σε αυτό το ερώτημα απαντά η καθηγήτρια Θεανώ Καλλινικάκη με θεωρητικές και πρακτικές προσεγγίσεις που αφορούν σε ολιστικά μοντέλα παρέμβασης των κοινωνικών λειτουργών στις τοπικές κοινωνίες, σε παρεμβάσεις πρόληψης, στην καθιέρωση της έρευνας ως βασικού μέρους της πρακτικής, στην καλλιέργεια αλληλοδραστικών τρόπων μάθησης στην εκπαίδευση. Επισημαίνει, μεταξύ άλλων, την ανεπαρκή άσκηση της κλινικής κοινωνικής εργασίας, τη σχεδόν ανύπαρκτη δράση για αλλαγή ή εφαρμογή νέων κοινωνικών πολιτικών, καθώς και την ελάχιστη καταγραφή και δημοσίευση της πολύτιμης εμπειρίας των κοινωνικών λειτουργών.