Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των απόψεων των ειδικών παιδαγωγών για τη μοναξιά των παιδιών με νοητική υστέρηση (ν.υ.) και των στρατηγικών αντιμετώπισής της. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 35 ειδικοί παιδαγωγοί, έξι ειδικών σχολείων της Αττικής, στα οποία φοιτούσαν παιδιά με ν.υ.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα παιδιά με ν.υ βιώνουν περισσότερη κοινωνική μοναξιά σε σχέση με τους συνομηλίκους τους τυπικής ανάπτυξης και χρησιμοποιούν παθητικούς τρόπους αντιμετώπισης της μοναξιάς ή αποτυχημένες προσπάθειες επαφής. Οι ειδικοί παιδαγωγοί και οι γονείς, σύμφωνα με τις απόψεις των ειδικών παιδαγωγών, χρησιμοποιούν στρατηγικές για την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων των παιδιών και ομαδικές δραστηριότητες με σκοπό την εμπλοκή των παιδιών με τους συνομηλίκους τους.