Ο στόχος αυτού του άρθρου είναι να προσφέρει μια εικόνα όσον αφορά τη συνεργασία των κοινωνικών υπηρεσιών, οι οποίες παρέχουν προσωπικές κοινωνικές υπηρεσίες στην οικογένεια ως ομάδα στόχου σε επίπεδο Δήμου. Το άρθρο βασίζεται σε σύγκριση της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Ερευνήθηκαν αντίστοιχα οι μορφές της συνεργασίας, η επιρροή του κοινωνικο- πολιτικού συστήματος από την άποψη του νομικού πλαίσιου και η επιρροή του κοινωνικο-πολιτιστι- κού πλαίσιου αναφορικά με τις στάσεις «εμπιστοσύνη» και «αλληλεγγύη». Οι δύο μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η αναλυτική μελέτη της βιβλιογραφίας και ένα ποσοτικό εργαλείο έρευνας το οποίο αφορούσε ένα ημι-δομημένο ερωτηματολόγιο, που στάλθηκε ταχυδρομικά στα στοιχεία του πληθυσμού της έρευνας. Όπως διαφάνηκε, τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελλάδα, οι μορφές της συνεργασίας των κοινωνικών υπηρεσιών δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από τους τυπικούς κανονισμούς που εκπορεύονται από τις αντίστοιχες νομικές ρυθμίσεις.

Πιο συγκεκριμένα, στην περίπτωση της Γερμανίας, το γεγονός ότι η συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών δείχνει μια ποικιλία μορφών και περιεχομένων δε σημαίνει ότι υπάρχουν πολλές συνδέσεις μεταξύ αυτών ούτε ότι η συνεργασία μεταξύ τους είναι συχνή. Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα, η συνεργασία έχει ένα χαρακτήρα εθελοντικό, με την έννοια ότι η συνεργασία στηρίζεται σε άτυπες συμφωνίες μεταξύ των προμηθευτών των υπηρεσιών. Στη δεύτερη περίπτωση, η τάση για συνεργασία είναι ισχυρότερη και κατά συνέπεια οι σύνδεσμοι μεταξύ των υπηρεσιών και η συχνότητα συνεργασίας τους μεγαλύτερη, ανεξάρτητα από το αν τα κίνητρα των μερών ωθούνται από αισθήματα αλληλεγγύης ή από προσωπικά συμφέροντα.