Τo άρθρο πραγματεύεται το ρόλο, αλλά και τις δυσκολίες (εγγενείς και αλλότριες) των μη κυβερνητικών, μη κερδοσκοπικών οργανισμών στην υπηρεσία του Ευρωπαίου ηλικιωμένου πολίτη, στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των συστημάτων Κοινωνικής Προστασίας, που αυτή διαμορφώνει.

Εξετάζει τη σχέση μεταξύ απασχόλησης και αφυπηρέτησης, τους προσανατολισμούς και τις στρατηγικές που προωθεί η Ε.Ε. για την επιτυχία οποιασδήποτε πολιτικής για την προστασία και φροντίδα των ηλικιωμένων. Επισημαίνει τις δυσκολίες που έχουν παρουσιαστεί, τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού και υλοποίησης μίας πολιτικής για το «Ενεργό Γήρας», όσο και στον κρίσιμο ρόλο και στην αναγνώριση του Εθελοντικού Κοινωνικού Τομέα.