Αν και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής κακοποίησης των παιδιών, δεν ενδείκνυται η μονομερής νομική αντιμετώπιση με δεδομένες και τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει, η προσφυγή στη Δικαιοσύνη τουλάχιστον για ορισμένα περιστατικά προβάλλει ως αναγκαία.

Εξάλλου ο Νόμος, τόσο σε επίπεδο διεθνούς όσο και εθνικού Δικαίου, παραμένει ο θεματοφύλακας της παιδικής ηλικίας και στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να αναζητηθεί από τον εφαρμοστή του Δικαίου η προσφορότερη λύση για το συγκεκριμένο παιδί και την οικογένειά του. Βασικό κριτήριο για την τελική απομάκρυνση από το φυσικό οικογενειακό περιβάλλον και την ανεύρεση εναλλακτικών λύσεων πρέπει να αποτελεί σε κάθε περίπτωση σύμφωνα με ρητή επιταγή του Νόμου, το συμφέρον του συγκεκριμένου παιδιού.