Το περιεχόμενο μιας εργασίας που αναφέρεται στην προετοιμασία των νέων για συντροφική, κοινωνική και οικογενειακή ζωή πρέπει να είναι αναπόφευκτα ευρύ, γιατί στην ουσία είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον τομέα της πρόληψης σε θέματα ψυχοκοινωνικής υγείας.

Η πολυπλοκότητα των δυναμικών σχέσεων ανάμεσα στους συντρόφους ήταν το έναυσμα για την εκπόνηση αυτής της έρευνας. Στο άρθρο αυτό θα περιοριστώ να αναπτύξω ορισμένα από τα σημεία τα οποία φαίνεται να είναι σημαντικά και τα οποία πιστεύω να χρησιμεύσουν ως αφορμή για περαιτέρω σκέψη και προβληματισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αναλογία των πραγματικά ευτυχισμένων ερωτικών  συντροφικών σχέσεων είναι εξαιρετικά μικρή επί του συνόλου.

Γιατί όμως; Οι σύντροφοι  κύτταρο των νέων οικογενειών  ζητούν πραγματικά ευχαριστιακές2 σχέσεις ή αρκούνται σε εξαρτητικούς δεσμούς, που κάθε άλλο παρά ευτυχία παρέχουν; Πόσο η προσδοκία για χαρά και τελείωση που έχουν οι σύντροφοι στην αρχή της σχέσης, μετατρέπεται  μεταμορφώνεται σε εναπόθεση της απαίτησής μας για ευτυχία στο πρόσωπο του άλλου; Πόσο μερικές φορές σε μια σχέση οι σύντροφοι επικεντρώνονται στο «τις πταίει» και στο ποιος πονάει περισσότερο, παρά στη λαχτάρα τους να απολαύσουν το άλλο πρόσωπο;

Επειδή στοιχεία της διαχείρισης της ζωής μας και της συντροφικής σχέσης μας απεικονίζονται μερικώς σε στάσεις, θέσεις και στη συναλλαγή μας με τον σύντροφο, θεωρώ ότι τα παρακάτω αποτελέσματα, συμπεράσματα και βάσιμες υποθέσεις θα αποτελέσουν έναυσμα για τη διερεύνηση των υγιών παραμέτρων στη σύναψη δεσμών στις μέρες μας.