Το θέμα της κατεύθυνσης του Συστήματος Δικαιοσύνης ανηλίκων στη χώρα μας καθώς και της επάρκειας του να αντιμετωπίσει τη συνεχώς αυξανόμενη νεανική παραβατικότητα έχει επανειλημμένα προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Κάποιοι θεωρούν ότι το φαινόμενο απλά απαιτεί αυστηρότερες ποινές, ενώ άλλοι επαναλαμβάνουν την ανάγκη για μία επιστημονικά αξιόπιστη θεραπευτική προσέγγιση των νεαρών παραβατών. O συγγραφέας πιστεύει ότι μία ουσιαστική και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση των ποικίλων μορφών του προαναφερθέντος φαινομένου προϋποθέτει τον επαναπροσδιορισμό της φιλοσοφίας και πρακτικής του όλου Συστήματος.

Το άρθρο παρουσιάζει ένα διαφορετικό μοντέλο Δικαιοσύνης το οποίο βασίζεται στις φιλοσοφικές αρχές της Επανορθωτικής Δικαιοσύνης (Restorative Justice) ή ΕΔ. Η κρηπίδα αυτού του μοντέλου είναι η επανόρθωση ή αποκατάσταση της βλάβης που έχει υποστεί το θύμα και η τοπική κοινότητα σαν αποτέλεσμα της παραβατικής πράξης και η ενίσχυση της προσωπικής ευθύνης του θύτη, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στους άμεσους πρωταγωνιστές (θύτης και θύμα, οικογένειές τους και εκπρόσωποι της τοπικής κοινότητας) να συμμετάσχουν ενεργητικά τόσο στην όλη διαδικασία αντιμετώπισης και διαπραγμάτευσης της σύγκρουσης όσο και στην τελική μορφή αποκατάστασης της βλάβης.

O συγγραφέας παρουσιάζει τα κύρια στοιχεία του μοντέλου που κατά τη γνώμη του το κάνουν άξιο προσοχής στην αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας στη χώρα μας. Ακολουθεί μία σύντομη αναφορά των διαθέσιμων ερευνητικών δεδομένων από άλλες χώρες και τέλος συζήτηση των πιθανών πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων του συγκεκριμένου μοντέλου.