Αγαπητοί Αναγνώστες, Σε όλη την Ευρώπη, το κράτος πρόνοιας 6ιώνει μια διαδικασία ιδιωτικοποίησης που στοχεύει στον επαναπροσδιορισμό της αναλογίας μεταξύ κρατικής και ιδιωτικής πρόνοιας. Στο άρθρο του Β. Καραγκούνη, αναλύεται ο όρος “Μικτές οικονομίες πρόνοιας” και δίδεται έμφαση στη δυνατότητα της ιδιωτικής πρόνοιας να λειτουργήσει αποτελεσματικά στη θέση του κράτους. Μια κριτική προσέγγιση της θεωρίας της αποσχολειοποίησης επιχειρείται στην εργασία των Γ. Βουρνά και Ε. Μαυρογένη. Το άρθρο των Κ. Βενιοπούλου και Β. Τσιλιμιγκάκη καταγράφει το θεωρητικό υπόβαθρο και την εμπειρία από τις συναντήσεις της ομάδας ψυχοκοινωνικής στήριξης...

Στις επόμενες σελίδες αναλύεται ο όρος "Μικτές οικονομίες πρόνοιας”. Η συζήτηση επικεντρώνεται στους τρεις μη-κρατικούς τομείς και τα προβλήματα σχετικά με τη δυνατότητά τους ν’ αναπληρώσουν το κράτος. Το Βασικό επιχείρημα συνίσταται στο ότι σ' όλη την Ευρώπη το κράτος πρόνοιας βιώνει μια διαδικασία ιδιωτικοποίησης, που στοχεύει στον επαναπροσδιορισμό της αναλογίας μεταξύ κρατικής και ιδιωτικής πρόνοιας Εξετάζονται τα προβλήματα που συνοδεύουν αυτή τη διαδικασία σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η εμπειρική ανάλυση μας δείχνει ότι η αναλογία μεταξύ κρατικής και ιδιωτικής πρόνοιας πρέπει να συνδέεται με θεσμικά και κανονιστικά θέματα...

Είναι γνωστό ότι οι εκπαιδευτικοί θεσμοί κατέχουν σημαντική θέση στη δευτερογενή κοινωνικοποίηση, ενώ το σχολείο αποτελεί τον κυριότερο φορέα της εξειδικευμένης κοινωνικοποίησης, η οποία εκτείνεται από την παιδική ηλικία και μετά. Η εκπαίδευση ξεκινάει συνήθως από την πρόθεση του κοινωνικού συνόλου να μεταβιβάσει στα άτομα μια ορισμένη και συγκεκριμένη κοινωνική κληρονομιά. Τείνει έτσι να υπογραμμίσει την ιδιότητα του ατόμου ως δέκτη της κοινωνικοποιητικής δραστηριότητας (παθητική κοινωνικοποίηση) και να υποτονίσει τη λειτουργία του ως αυτοκοινωνικοποιούμενου υποκειμένου (ενεργητική επιλογή των κανονιστικών προτύπων της συμπεριφοράς του...

Ευχαριστούμε τις γυναίκες κρατούμενες για την εμπιστοσύνη και το χρόνο τους, χωρίς τη συμμετοχή των οποίων δε θα ήταν δυνατή η πραγματοποίηση αυτού του προγράμματος. Επίσης ευχαριστούμε το Υπουργείο Δικαιοσύνης, τη Διευθύντρια, την Κοινωνική Υπηρεσία και το προσωπικό της φυλακής για τη συνεργασίας τους μαζί μας. Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας αυτής της προσπάθειας οφείλεται στη στενή συνεργασία όλης της ομάδας του προγράμματος Αποφυλακιζόμενες Γυναίκες στην Ελλάδα που αποτελείται από τις συντονίστριες και συγγραφείς του παρόντος, την κοινωνιολόγο Μαρία Θανοπούλου και την εγκληματολόγο Έμυ Φρονίμου.

Ζητήθηκε από 423 αστυνομικούς - σπουδαστές σχολών Αστυνομίας να καταγράψουν τις γνώσεις, απόψεις και στάσεις τους σε θέματα κακοποίησης - παραμέλησης παιδιών. Τα 2/3 θεωρούντο φαινόμενο συχνό, ενώ 64% αναφέρουν προσωπική αντίληψη περιπτώσεων κυρίως στην υπηρεσία τους. Το 1/3 των περιπτώσεων, αυτών αντιμετωπίσθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα χωρίς παραπομπή σε άλλη υπηρεσία. Η ευθύνη για τη σωματική κακοποίηση και παραμέληση αποδίδεται στους γονείς από την πλειοψηφία των αστυνομικών (93% και 97% αντίστοιχα). Οι γονείς χαρακτηρίζονται ως ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες από το 81% των αστυνομικών, και προτείνεται η ποινική τους δίωξη σε κάθε περίπτωση, από τους...